Deze week stierf de Italiaanse designer en architect Andrea Branzi.

Hij was een postmodernist.

Ik schreef in het verleden enige woorden over het postmodernisme, toen Charles Jencks stierf, vooral over hoe ontoereikend die term is. Toch moeten we moeten het ermee stellen.

Want hoe verleidelijk het ook is om het postmodernisme louter als verlengde van het modernisme te zien, we kunnen niet ontkennen dat na het matzwart van de Tizio lamp (1972) van Richard Sapper – een bureaulamp die stylish zou blijven tot de jaren tachtig en zo zou passen in het interieur achter de jaloezieën van American Gigolo (1980) – er midden jaren tachtig een nieuwe design- en architectuurwind waaide.

Rond die tijd had de wereld plots haar buik vol van matzwart, strakke lijnen en kale muren, schreef ik bij de dood van Piero Gilardi. Men was klaar met ingetogen bescheidenheid en sober minimalisme. Kleur, luipaardpatronen, incongruente combinaties van bolletjes en streepjes, vierkantjes en spermatozoïde slingertjes deden hun intrede. Exuberantie, extravagantie, anachronismen stonden opeens op het menu.

Een van de boeken die die hele postmoderne design-sensibiliteit aan de wereld probeerde uit te leggen was The Hot House (1984) van Andrea Branzi.

Ik heb dat van cover tot rug gelezen. Het postmodernisme beviel mij als twintiger bijzonder goed omdat ik erin een wapen zag om te vechten tegen de hoeders van de goede smaak, nog steeds een van mijn favoriete bezigheden.

Op de foto zie je naast dat boek van Branzi ook de Carrot Vase (1985) van Nathalie Du Pasquier, een Franse ontwerpster die in de jaren tachtig ook in de Memphisstal zat. Memphis was de designbeweging onder auspiciën van Ettore Sottsass waar alles mee begon.

De vaas is een huwelijkscadeau, dank aan iedereen die erbij was. Die andere vaas is een Italiaanse uit glas, ik kocht die ooit bij Eddy Jambers en Luc de Jaeger in hun winkel Graffiti op de Lombardenvest omdat ik die vormen zo incongruent vond, hoewel ik me niet kan herinneren of ik dat woord toen al zo vlot gebruikte.

Anyway.

Rust zacht Andrea.