Joseph Ratzinger was een Duits priester die het tot paus schopte, een positie die hij innam – bekleedde zo men wil – tussen 2005 en 2013. Hij was de 307de paus, of zoiets, het is moeilijk te tel bij te houden.
Hij was de eerste paus die een tekst schreef over het seksueel misbruik door priesters. Dat misbruik betreft dan het misbruik van knapen, het priesterschap is immers al langere tijd een schuiloord en vrijhaven voor homoseksuele mannen (waarmee ik niet wil gezegd hebben dat alle homoseksuele mannen pedofielen noch kinderverkrachters zijn) en we weten allemaal dat de vrouwen de weg naar het priesterambt ontzegd wordt.
“De kerk en het schandaal van seksueel misbruik”
Paus Benedictus de Zestiende, zo ging Ratzinger immers door het leven vanaf 2005, schreef dus de tekst “De kerk en het schandaal van seksueel misbruik” een paar jaar geleden, in 2019, toen hij al een aantal jaren geen paus meer was want hij was afgetreden omdat hij moe was.
De aanleiding van zijn essay is een pedofiliezaak in de Verenigde Staten waarbij een priester verplicht wordt uit te treden.
Opmerkelijk aan de tekst van Ratzinger is dat hij niet beging met in eigen boezem te kijken. Nee, hij begint met de vinger te wijzen naar de seksuele revolutie. Dat is het klimaat, zegt hij, waarin de wandaden der priesters hebben kunnen ontstaan en gedijen en hij verwijst naar cursussen seksuele voorlichting, naar de Seks-atlas en de Helga-films van Duitse politica Käte Strobel zonder die bij naam te noemen. Hij heeft het over de rijen kijklustigen die hij heeft zien aanschuiven op een Goede Vrijdag van het jaar 1970 in zijn geboorte-Beieren.
Vanaf hier laat ik de brave man graag even zelf aan het woord:
“Onder de vrijheden die de revolutie van 1968 wilde bevechten was een seksuele vrijheid die geen enkele norm meer kende.
Ratzinger
De mentale ineenstorting ging ook gepaard met een neiging tot geweld. Daarom werden seksfilms niet meer toegelaten in vliegtuigen omdat er dan geweld zou uitbreken tussen de kleine groep van passagiers. En omdat de kleding van die tijd evenzeer agressie uitlokte, deden schooldirecteuren ook pogingen om schooluniformen in te voeren om het leerklimaat te bevorderen.
Een deel van de fysionomie van de revolutie van ’68 was dat pedofilie toen ook als toegestaan en gepast werd gediagnosticeerd.”
Voila.
Het priestermisbruik was allemaal de schuld van de permissiviteit van de jaren zestig.
(En ook van het feit dat men zich na het aggiornamento van het Tweede Vaticaans Concilie niet meer kon beroepen op de natuurwetten. Die waren namelijk onder invloed van het nakende postmodernisme vervangen door moreel relativisme. Er was geen absoluut kwaad meer. Noch absoluut goed. Dus ja, alles kon vanaf toen.)
Maar.
Het Boek Gomorrha
Dan vraag ik mij af.
Waarom verwees Ratzinger niet naar de Liber Gomorrhianus? Het Boek Gomorrha. Waarin hervormer Peter Damiaan (niet te verwarren mét) reeds waarschuwde dat er:
“Er is een zeer afschuwelijke en buitengewoon schandelijke ondeugd in onze regio gegroeid.”
Liber Gomorrhianus (c. 1050) van Peter Damiaan
En dat zijn regio daar zeker niet uniek in was.
En wanneer zei die brave Damiaan dat? Wel, hij zei dat bijna duizend jaar geleden al, zo rond 1050.
Iedereen in de katholiek kerk moet toch beseffen tot wat gedwongen onthouding kan leiden? Zo moeilijk is dat toch niet? Niet dat het elders niet gebeurt maar als men niks mag, dan zal men snel geen genoegen meer nemen met de nachtelijke zaadlozingen.
Om dan de schuld te geven aan de seksuele revolutie, meneer Ratzinger, dat vind ik niet netjes.
(hoewel ik wél wil toegeven dat hoe er over de seksualiteit van kinderen gesproken werd, best raar was).
Nee, Ratzinger, u had dat veel beter kunnen doen. Ik vind het een schande. Geen seksfilms meer op vliegtuigen wegens teveel risico op gevechten? Waar haalt u het?
Aan de hemelpoorten van Sint Pieter
Toen begon ik te fantaseren hoe het eraan toeging toen Ratzinger eergisteren bij de hemelpoorten van Sint Pieter aanklopte op de dag voor nieuwjaar.
Ik zie het zo:
— ‘Wie is het?’
— ‘Ik, Ratzinger.’
— ‘Laat uzelf binnen, gebruik uw eigen sleutels, ik heb die van mij niet op zak.’
— ‘Maar ik heb ze niet bij.’
— ‘Ga er dan om, je zal ze op het Vaticaan hebben laten liggen, bij de nieuwe paus. Voor pausen draai ik de sleutel niet om, die moeten hun eigen sleutel gebruiken.’
En dan zie ik Ratzinger mokkend weglopen. Hij ziet een een deur openstaan, waar hij wordt uitgenodigd om binnen te gaan. Hij krijgt te horen dat hij welkom is. Zijn humeur krikt op.
— ‘Oh,’ klinkt de stem van de duivel, ‘ik was u aan het zoeken, eindelijk!’
— ‘Hoezo?’
— De duisternis was hels maar niet volkomen.
— ‘Ben je eindelijk gekomen met al je fouten?
Ratzinger mompelde iets.
— ‘Uw houding in die seks-zaken heeft de wereld te veel schande gebracht.’
— ‘En mijn Regensburglezing dan? Bent u die vergeten?’ protesteerde Ratzinger terwijl hij aanstalten maakte om weer naar buiten te gaan.
Uit de duisternis doken handlanger van de duivel op die hem in in de handboeien sloegen. Ze maakten daarbij zoveel lawaai, dat ze het tot in het Vaticaan hoorden rommelen.
— ‘Ik heb gedaan wat ik kon. Vraag het aan Franciscus!’
— ‘Dat zal ik zeker doen als het zijn tijd is, hoewel ik vermoed dat Pieter voor hém de sleutel wél zal omdraaien.’
— ‘Hoe durft u!’.
— ‘Maar hij is hier niet want het is zijn tijd nog niet, dus mag ik u in tussentijd vragen met uw kabaal op te houden en de vrede te bewaren?’ Dank u.’
Zo stel ik me het voor.
Desalniettemin.
Rust zacht Joseph.