Een aantal clips uit het oeuvre van Berger. Vooral de scène uit de eerste film Le Strege (1967) was een verrassing. De vrouw die een ingelijste foto (van haar jongere zelf?) voor haar gezicht houdt om Berger te verleiden. Hoe hij eerst nog lacht maar hoe zijn lach verstijft nadat hij haar oudere gezicht ziet opdoemen. En dan de scène van The Romantic Englishwoman (1975) waarin Michael Caine aan Berger vraagt ‘Zeg jij eigenlijk wel eens dank je wel?’ en Berger overdreven vriendelijk en slaafs antwoordt: ‘Ik ben u zeer erkentelijk, u bent te gul, zeer vriendelijk, ik sta voor altijd bij u in het krijt, dat soort dingen?’ en eraan toevoegt, ‘Jij bent degene die dankbaar moet zijn.’ Mooi.
Berger hoorde samen met Klaus Kinski en Dirk Bogarde tot de ‘perverse’ acteursgarde van de seksuele revolutie. Hij speelde rollen in kunstfilms (The Damned) en in sensatiefilms (Salon Kitty). Wikipedia bestempelt hem als seksueel ambigu. Rob van Scheers in de Volkskrant noemt hem de ‘David Bowie van het witte doek’.
Berger was openlijk biseksueel en blijkbaar niet snel verzadigd. De lijst van lovers is lang.
