Tag Archives: actor

RIP M. Emmet Walsh (1935 – 2024)

En we blijven nog even in de Verenigde Staten. Daar sterft de acteur M. Emmet Walsh en omdat hij nooit een hoofdrol maar altijd bijrollen speelde, noemen we hem een karakteracteur.

Ik heb veel sympathie voor karakteracteurs.

Ook heb ik de beste herinneringen aan Blood Simple (1984) het regiedebuut van de gebroeders Coen waar Walsh de privédetective speelt die de opdracht krijgt een overspelig koppel te vermoorden.

De badkamerscène in Blood Simple

Er is een geweldige scène waarin de overspelige vrouw — het acteerdebuut van Frances McDormand dan weer — de hand van de detective eerst tussen de vensterbank en het schuifraam plet en vervolgens datzelfde hand met een mes doorboort en vastprikt in het hout. Pijnlijk gruwelijk en uitstekend gebracht door Walsh en McDormand. Een monsterlijk meesterlijk schouwspel.

Rust zacht Emmet.

RIP Jim van der Woude (1948 – 2023)

In Nederland stierf de acteur Jim van der Woude.

Hij behoorde tot de school van Alex van Warmerdam (Abel, Ober, Borgman) en Jos Stelling (De illusionist), twee van mijn favoriete Nederlandse filmmakers.

Er was in België niets rond van der Woudes dood te doen en ook in Nederlands scheen hij grotendeels vergeten.

Op YouTube vind je film De wisselwachter van Jos Stelling. Zelfs met de nergens-op-slaande Engelse ondertitels en de Russische overdubs is de film nog een plezier om te kijken.

Van der Woude speelt de wisselwachter in een klein verlaten stationnetje waar op een dag een chique Française strandt. Ze zal er een jaar blijven; vier seizoenen lang in dat naamloze desolate landschap. Er wordt amper gesproken, zoals wel meer gebeurt in de films van Stelling.

Continue reading

RIP Ryan O’Neal (1941 – 2023)

Ryan O’Neal was een Amerikaans acteur.

Tatum en vader Ryan in de film Paper Moon(1973).

Van een van zijn films heb ik ontzettend genoten, dat was Paper Moon (1973) waarin zijn dochter Tatum zijn sidekick is.

Love Story (1970) zag ik nooit, maar ik ken de muziek van Francis Lai, “Where do I begin” wel.

Van Barry Lyndon (1975) weet ik dat ik hem veel te jong zag in — als ik me niet vergis — de Monty, de bioscoopzaal in de Montignystraat in Antwerpen, samen met mijn vader, die een filmfreak was.

Steven De Foer noteerde heel scherpzinnig in De Standaard:

‘Zoals vaker had O’Neal wel de hoofdrol, maar werd er niet over hem gepraat. Hij was een meer dan behoorlijk acteur en een fysiek aantrekkelijke man, maar straalde te weinig persoonlijkheid uit – te vlak om zich te kunnen meten met veel van zijn tegenspelers, cinematografisch grootmeesterschap of meeslepende filmmuziek.”

Steven De Foer

Meer dan behoorlijk acteur, fysiek aantrekkelijk maar te vlak en te weinig uitstraling.

En dan stel ik mij de vraag: wat precies straalt iemand uit als hij iets uitstraalt?

Rust zacht Ryan.

RIP Matthew Perry (1969 – 2023)

Chandler (links) en Phoebe (niet afgebeeld) gaan kussen. Waarom weet ik niet, een weddenschap? Ze hebben er eigenlijk allebei even weinig zin in. Uiteindelijk zal hij zijn liefde aan Monica verklaren (rechts op de foto).

Na de dood van Matthew Perry, de man die Chandler Bing van Friends (1994-2004) tijdens zijn leven gestalte gaf, laat actrice Gwyneth Paltrow weten: ‘Hij was zo grappig, zo lief en zo leuk om bij te zijn. We trokken eropuit en zwommen in kreken, we dronken bier in de lokale college bar, kusten in een veld tussen het hoge gras, het was een magische zomer.’

Ik heb vaak met mijn kinderen naar Friends gekeken, ze waren er gek op. Mijn favoriete karakter was Phoebe.

Had ik een band met Chandler? Niet echt, hoewel, nu ik erover nadenk ben ik toch meer een Chandler dan een Ross of een Joey. Dat cerebrale. Dat ongemakkelijke met het andere geslacht. Humor als schild. Dat waren als jongeman wel mijn dingen.

Toen mijn dochters twintigers werden, kwamen ze erachter dat Friends niet politiek correct was.

RIP Alan Arkin (1934 – 2023)

Alan Arkin was een Amerikaans acteur die wij ons vooral herinneren als soldaat Yossarian in Catch-22 (1970) en de grootvader in Little Miss Sushine (2006).

‘Eens kijken of ik het goed begrijp. Om aan de grond gehouden te worden moet ik gek zijn. Maar als ik vraag om aan de grond gehouden te worden, betekent dat dat ik niet gek ben,’ vraagt Yossarian aan zijn overste in de film Catch-22 (1970)

Catch-22 is een verfilming van de gelijknamige roman uit 1961 van de Amerikaanse schrijver Joseph Heller. Ik las die roman in China, waar ik veel las.

Een catch is Engels voor een addertje onder het gras. Zo is er in het boek sprake van een regel die zegt dat ieder die niet goed bij zijn verstand is, naar huis mag. Daartegenover staat de volgende regel, de eigenlijke Catch-22: iedereen die naar huis wil, is blijkbaar erg verstandig en komt dus niet in aanmerking voor ontslag uit de dienst.

Het is het typevoorbeeld van de cirkelredenering.

‘Er was slechts één ‘maar’, en dat was de bepaling Catch-22, die luidde dat wie zich bij werkelijk en onmiddellijk gevaar bekommert om zijn eigen veiligheid blijk geeft van een rationele geest.’

–Catch-22
Alan Arkin in Little Miss Sushine (2006)

In Little Miss Sushine is Arkin een je-m’en-foutistische, heroïne-snuivende, vuilgebekte doch zeer beminnelijke opa.

Rust zacht Alan.

RIP Julian Sands (1958 – 2023)

In de film Tale of a Vampire (1992) komt Julian Sands ongemerkt het café binnen waar Suzanna Hamilton alleen aan een tafeltje zit. Hij gaat tegenover haar zitten maar zij merkt hem niet meteen op. Zij leest een boek.

Julian Sands in Tale of a Vampire (1992), de conversatie over Forneret speelt zich af op 19:40.

‘Houdt u van Forneret?’

— ‘Kent u hem?’

— ‘Dichter, romanschrijver, dramaturg, vroege voorloper van het surrealisme, Frans.’

— ‘Dat klopt.’

— ‘Weet u, u bent pas de tweede persoon die ik ontmoet die zelfs maar gehoord heeft van Forneret in Engeland, laat staan hem gelezen heeft.’

— ‘Een van mijn favoriete gedichten van Forneret is “Un pauvre honteux”. Kent u het?’

— ‘Het gaat over een uitgehongerde man die zijn eigen hand opeet.’

— ‘Ja, ik ken het.’

Continue reading

RIP Helmut Berger (1944 – 2023)

In Oostenrijk stierf acteur Helmut Berger.

Een aantal clips uit het oeuvre van Berger. Vooral de scène uit de eerste film Le Strege (1967) was een verrassing. De vrouw die een ingelijste foto (van haar jongere zelf?) voor haar gezicht houdt om Berger te verleiden. Hoe hij eerst nog lacht maar hoe zijn lach verstijft nadat hij haar oudere gezicht ziet opdoemen. En dan de scène van The Romantic Englishwoman (1975) waarin Michael Caine aan Berger vraagt ‘Zeg jij eigenlijk wel eens dank je wel?’ en Berger overdreven vriendelijk en slaafs antwoordt: ‘Ik ben u zeer erkentelijk, u bent te gul, zeer vriendelijk, ik sta voor altijd bij u in het krijt, dat soort dingen?’ en eraan toevoegt, ‘Jij bent degene die dankbaar moet zijn.’ Mooi.
Continue reading