Je moet ofwel beroemd ofwel berucht zijn om een plek in Dodenstad te verdienen, gewone zielen worden aan de ingang geweigerd.

Enkele dagen geleden, het was een van de eerste warme dagen van het jaar, werd het dode lichaam van Pat Robertson hier aangeboden.

‘Waar moet deze naar toe, chef?’ vroeg een van mijn doodgravers.

‘Leg hem maar op het schandperk. Ik geloof dat er naast Ratzinger nog een perceel vrij is.’

Ach Robertson, wat die man allemaal uitkraamde. In 1992 nog, bijvoorbeeld, over vrouwenrechten:

“Het feminisme gaat niet over gelijke rechten voor vrouwen. Het gaat over een socialistische, tegen het gezin gerichte politieke beweging die vrouwen aanmoedigt hun man te verlaten, hun kinderen te vermoorden, hekserij te beoefenen, het kapitalisme te vernietigen en lesbienne te worden.”

Pat Robertson

Slik.

In 1995 kon men Robertson aan het werk zien in de opzienbarende documentaire Spin, een docu die toont hoe satelliettelevisie voor het eerst wordt ingezet voor het voeren van politieke campagnes.

In het betreffende segment over Robertson, zie je hoe Robertson bellers krijgt (het was de tijd van Larry King, de tijd waarin bellers aangemoedigd werden op antenne vragen te stellen aan politieke kandidaten) waar hij niet tevreden over is. De eerste noemt hem een racist en de tweede een godsdienstfanaat.

Als de laatste beller heeft ingehaakt — de camera blijft lopen tijdens de reclame — rolt Robertson met zijn ogen en fluistert met nadruk naar de camera:

‘Die man was een homo — dat is zo klaar als een klontje.’

Pat Robertson

Als Robertson iemand niet mocht werd hij al snel homo genoemd. Je kan het fragment terugvinden op 41 minuten en 23 seconden.

Als er vandaag in Europa over godsdienstfanatisme wordt gepraat, gaat het altijd om de islam, maar als in de Verenigde Staten sprake is van godsdienstwaanzin, dan is die puur christelijk. Men mag niet vergeten dat het stukje West-Europa waarin wij leven — Benelux, Frankrijk, Duitsland, de harde kern van de EU dus — de enige wereldstreek is die sinds de jaren ’60 van de vorige eeuw van godsdienstdruk bevrijd is. En terwijl wij dachten dat wat zich hier voltrok, de hele wereld zou overspoelen, is de rest van de wereld blijven grossieren in religieus obscurantisme en religieuze dwingelandij.

Meneer Robertson, u werd gehaat, verguisd en verfoeid, maar uw passage hier op aarde ging niet onopgemerkt voorbij. Zij die u haten, kunnen zich troosten met de gedachte dat u snel vergeten zal zijn. Maar hoewel mensen niet reïncarneren, doen hun gedachten wel, en jammer genoeg zal iemand anders uw plaats innemen, uw woorden gebruiken en uw rol vervullen. Zo gaat dat nu eenmaal.

Men kan alleen hopen, dat het West-Europa dat ik eerder beschreef, van figuren zoals u gevrijwaard zal blijven. Op dat soort Europees exceptionalisme hopen wij dan weer wel.