Tag Archives: United States

RIP Robert Irwin (1928 – 2023)

Ik ken twee Robert Irwins. De ene is een schrijver en leeft nog. Ik las ooit het boek Exquisite corpse van hem toen ik op vakantie was in Le Crotoy. Irwin blijkt ook een intellectuele tegenstander van Edward Said te zijn, zoals ik dat ben.

‘Confused visitors step out of the elevator and think they’re looking at an empty room,’ zegt de voice-over als het gaat over een van de eerste architecturale interventies van Irwin.

Maar de Robert Irwin die stierf was een visueel kunstenaar die ooit als abstract expressionist begon. Al vrij snel kwam hij tot de slotsom dat zijn werk in dat genre waardeloos was. Je kan een van zijn schilderijen nog zien op de hoes van The Trumpet Artistry of Chet Baker (1954). Nogal wat jazzplaten hadden hoezen met abstract expressionistische schilderijen want de band tussen jazz en abstract impressionisme was vrij innig. Beiden werden beschouwd als improvisatorische performancekunsten en deelden hetzelfde publiek.

Continue reading →

RIP Richard Roundtree (1942 – 2023)

Richard Roundtree was een Amerikaans acteur bekend voor zijn rol als John Shaft, de hard-boiled privédetective in de blaxploitationfilm Shaft uit 1971.

Inmiddels is dat alweer meer dan vijftig jaar geleden en vandaag is die brok cultuurgeschiedenis enkel nog bekend voor het disco-broedsel “Theme from Shaft” van de hand van Isaac Hayes.

“Theme from Shaft”. U ziet dat John schiet vanuit de heup.

Who’s the black private dick that’s a sex machine to all the chicks?
(Shaft)
You’re damn right

“Theme from Shaft”
Continue reading →

RIP Gary Wright (1943 – 2023)

Comin’ Apart (1981) interpreted by Gary Wright

Een artiest – men zegt vandaag liever ‘maker’ – heeft niet te kiezen hoe het nageslacht hem zal herinneren. In de Verenigde Staten stierf Gary Wright en en een van mijn doodgravers vertelde me dat de man vandaag niet herinnerd wordt omwille van zijn onirische pop, maar door zijn uitvoering van het Mann /Weil nummer “Comin’ Apart” (1981) dat door housemuziekheld Armand van Helden werd gecoverd als “My My My” (2004).

Continue reading →

RIP Monte Cazazza (1954 – 2023)

“Kick That Habit Man” (1982) door Monte Cazazza

Monte Cazazza was een Amerikaanse muziekmaker en performancekunstenaar gekend voor opnames zoals “Kick That Habit Man” (1982), een permutatiegedicht van Brion Gysin uit 1959.

Cazazza was actief binnen wat men de industriële muziek noemt, een genre genoemd naar het Britse label Industrial Records van midden jaren zeventig, mede-bezield door de ook recent overleden Genesis P-Orridge.

Bij ons heeft Front 242 het monopolie van dat soort muziek. Je kon je in de jaren tachtig verdiepen in die scène door de Re/Search boeken te kopen die in platenwinkels verkocht werden eerder dan in boekenwinkels.

Rust zacht Monte.

RIP Sheldon Harnick (1924 – 2023)

“If I Were a Rich Man” (1964) van de film Fiddler on the Roof (1971)

De naam Sheldon Harnick zei me niets. Het was Jason, een van mijn doodgravers, die de voorbereidende opzoekwerken had gedaan en me vertelde dat hij toch een van de bekendste liedjesteksten van de twintigste eeuw had geschreven.

Continue reading →

RIP Cormac McCarthy (1933 – 2023)

Cormac McCarthy was een Amerikaans schrijver gekend voor romans zoals No Country for Old Men (2005). De gebroeders Coen maakten er een van de beste films van de 21ste eeuw mee, werkelijk adembenemend.

Tot zover ‘over de doden niets dan goed.’

‘Would you hold still, please sir?’ Misschien wel dé scène uit No Country for Old Men (2007)
Continue reading →

RIP Roger Payne (1935 – 2023)

Roger Payne was een Amerikaans bioloog en milieuactivist.

Songs of the Humpback Whale (1970), een productie van Roger Payne

Hij werd wereldbekend in 1970 toen hij een elpee met walvisgeluiden op het nietsvermoedende Westerse publiek losliet. Hij verkocht er honderdduizend exemplaren van en walvisgeluiden, vooral die van de bultruggen, werden een standaardgerecht op het menu van de new-age muziek.

Rust zacht Roger.

RIP Ted Kaczynski (1942 – 2023)

–‘Ted Kaczynski?’, vroeg ik toen ik vanochtend het dagoverzicht van mijn doodgraver inkeek.

–‘Nu al hier?’

Hij knikte.

–‘Die was toch nog oké, toen ik hem laatst zag? Niet dat ik de indruk had dat die echt honderd zou worden, maar er zaten nog wel wat jaren in dat tanige lijf van hem.’

–‘Zelfmoord? Ah bon.’

Gisteren, op weg naar een aantal vennen ten noorden van Turnhout, zei ik tegen mijn vrouw dat het nonsens is dat we naar een postindustriële samenleving evolueerden. De aanleiding is de dood van iemand die veel over de ‘postindustriële samenleving’ had geschreven.

Continue reading →