Ik lees bij Tim Lucas dat Bill Butler, de cinematograaf van Jaws (1974), stierf en ik vraag me af welke cinematografen ik zo uit mijn blote hoofd kan opnoemen. Ik graaf in mijn geheugen en vind er geen. Als ik Jahsonic.com doorzoek, vind ik Raoul Coutard en Hans Jura. En Haskell Wexler dan? Ja, die ken ik ook.

Ik leg aan mijn vrouw uit wat een cinematograaf is.

‘Een cameraman dus,’ zegt ze.

‘Nee,’ antwoord ik en geef haar een verwarde uitleg over hoe hij ook een cameraman kan zijn maar altijd veel meer dan dat.

Ik kijk naar de documentaire Visions of Light (1992) over cinematografie en vind László Kovács, Sven Nykvist en Vilmos Zsigmond, nog drie namen die ik herken.

Bill Butler, de man die we hier gedenken, zit op 1:06 in die docu met een stuk over Jaws, een film die het team dat hem maakte zelf lachend beschreef als de duurste ‘hand-held’ film ooit.

Butler schoot ook The Conversation (1974), een paranoiafavoriet; en dat duivelse Demon Seed (1977) waarin een supercomputer via een telescopische arm Julie Christie bezwangert.

Rust zacht Bill.