Fuzzy Haskins was een Amerikaans songschrijver en zanger bekend voor zijn bijdragen aan Parliament-Funkadelic, waar hij zo goed als van bij het begin deel van uit maakte. Ik zeg haast want op “Poor Willie” (1959), de allereerste singel van The Parliaments — de band waarmee het allemaal begon — was Haskins er nog niet bij. Hij kwam pas aanwaaien in de barbierszaak van Clinton in 1960 toen hij 19 was. Clinton was toen exact even oud. Enfin, exact, de ene was van juni en de ander van juli.

Ik wil de grote woorden liever sparen voor het moment waarop George Clinton zelf sterft en vermeld hier gewoon dat Fuzzy twee solo-elpees maakte, die uiteraard niet het niveau halen van het topwerk van Parliament en Funkadelic, maar wel geestig zijn, zoals het meeste werk van de P-funk-stal.

Eind jaren zeventig werd Fuzzy priester en keerde zich af van de seculiere muziek. Zoals wel vaker gebeurt, hadden Funkadelic en Parliament op dat moment toch al hun beste werk opgenomen, de creatieve apex van heel wat muzikanten ligt namelijk voor hun 35ste.

Rust zacht Fuzzy.