Teun Hocks was een Nederlands fotograaf gekend voor zijn humoristische zelfportretten, die een mengeling waren van fotografie en schilderkunst.

Het moment dat ik het ongetitelde werk zag van een man die een waterval vol huilt, besefte ik hoezeer ik humor in de schone kunsten apprecieer.

Ik zag dat ‘schilderij’ voor het eerst op Art Brussels ergens in 2005 of 2006 en het beeld liet me niet meer los. Ik was zoals wel vaker gebeurde, vergeten te noteren van wie het was en ik heb daarna het geluk gehad dat men het voor mij vond toen ik het onder woorden bracht:

Een man in een trenchcoat huilt. Uit zijn zakdoek druppelen tranen, ze vallen en vormen een plasje aan zijn voeten. Vervolgens worden ze een beek achter zijn rug die in een rivier verandert. Uiteindelijk rechts van hem: een waterval.

Een vreselijk grappig beeld. Het geeft nieuwe betekenis aan de song “Cry Me a River”.

Hock gebruikte geschilderde achtergronden waartegenover hij zich zelf fotografeerde. Dat diende dan als een basis om verder te schilderen. Het zijn dus beschilderde foto’s. Uniek werk.

Hocks vervoegde Dodenland al in 2022 maar ik hoorde pas gisteren over zijn verscheiden, hij was blijkbaar een vaste klant bij Café Hopper. Als burgemeester van Dodenstad heet ik hem van harte welkom.

Rust zacht Teun.