Emmanuel Le Roy Ladurie was een Frans historicus uit de school waar de pas gestorven Natalie Zemon Davis ook deel van uitmaakte.

Ooit heeft zijn boek Le Carnaval de Romans (1979) mijn aandacht getrokken vanwege de slachting waarover het gaat. Maar toen ik het vandaag kocht vond ik — altijd sensatiebelust — helaas geen bloederige passages.

Ik las er wel iets anders dat mij zeer boeide, over wapendracht. Informatie i.v.m. het geweldmonopolie waar ik geen geschiedschrijving over terugvind vóór Max Weber.

Maar hier staat:

‘De stedelijke corporaties hebben, in navolging van de middeleeuwse gilden, recht op het dragen van wapens. Of nemen dat recht. Hierin verschillen ze van van de boerenorganisaties, die in principe niet het voorrecht genieten een degen te mogen dragen, en zelfs geen haakbus mogen bezitten.’

Ladurie

Verder kan ik weinig aan dit overlijden toevoegen dan dat wat ik al zegde toen Natalie Zemon stierf, behalve dit:

Dat op zijn minst een uitgave van Le Carnaval de Roman het schilderij The Burial of the Sardine van Goya op zijn cover heeft. De begrafenis van de sardine kondigt het einde aan van de carnavalsdagen aan.

Rust zacht Emmanuel.