Het zal je maar overkomen; als dode ziel jaren moet rondzweven in Dodenland zonder een plaatsje te krijgen in onze Dodenstad, goed wetende dat je daar je plaats verdient.

En maar wachten.

Het was van 2017 tot vandaag het droeve lot van Margaret Crosland. Vijf jaar op de zielendool, en nu pas haar ereplek hier in Dodenstad.

De reden voor deze veronachtzaming? Mevrouw Crosland werd 97 jaar oud. Op die leeftijd heb je geen naasten meer die de tamtam over je heengaan kunnen roeren.

Crosland leefde van de letteren maar verdient haar plek in onze necropolis door een specifiek werk, namelijk een selectie van Markies de Sade-vertalingen die zij onder de titel Selected Writings of De Sade (1953) op de markt bracht op een moment dat de seksuele revolutie nog zo’n vijftien jaar in de toekomst verscholen lag en men nog vreesde voor het geestelijk heil van zij die zonder de juiste voorkennis met dit soort teksten in aanraking kwamen.

Respect voor mevrouw Crosland dat ze een van de boeiendste teksten van de Sade in haar selectie opnam. Een tekst die de Sade zijn vaste plaats in het walhalla der Westerse intellectuelen verschafte, namelijk zijn “Une Idée sur les romans”, een geschiedenis van het literaire fenomeen roman dat tot op heden bij ons weten nog geen Nederlandse vertaling kreeg. Tegelijkertijd een van de allereerste pogingen om dat genre een geschiedenis te geven.

Rust zacht Margaret.