Een van mijn trouwste doodgravers is Jahsonic. Ik tref hem vanochtend in onze barak, bedroefd.
Op de achtergrond speelt een slepend Afrikaans-aandoend lied.
— ‘Een mindere dode, misschien baas, maar voor mij van emotioneel belang.’
Ik kijk hem vragend aan.
–‘”The Frog” uit 1970 en “Cala Boca Menino” van 1973.’
–‘Hou je mond jongen’.
–‘Wat, baas?’
–‘Nee, de titel van dat lied “Cala Boca Menino”, betekent dat niet…’
–”Hou je mond jongen’, ja baas, uw Portugees kan er nog mee door’.
–‘Dank u’.
–‘Hij heette João Donato.’
–‘Braziliaan?’
–‘Ja.’
–‘Een goede?’
Hij knikt.
–‘Leg ‘m naast Astrud Gilberto.’
–‘En speel zijn muziek maar op dat perk deze week. Maar niet te luid, het blijft een kerkhof.’