Tom Verlaine was een Amerikaans songschrijver, gitarist en zanger best gekend omwille van diens album Marquee Moon (1977) van zijn band Television.

Bij geboorte heette hij Miller, hij noemde zich naar de Franse dichter Paul Verlaine.

Hij was een tijd het lief van Patti Smith.

I remember
Ooh, how the darkness doubled
I recall
Lightning struck itself

“Marquee Moon” (1977) van Television

‘Ik herinner me,’ dichtte hij, ‘hoe de donkerte zich verdubbelde. Ik weet nog hoe de bliksem zichzelf trof’.

Hij zette die tekst op een muzikale compositie en gaf die de titel “Marquee Moon”.

Een marquee is zo’n overhangend bord bij een theaterzaal of bioscoop dat zowel dient om de wachtenden droog te houden als om reclame te maken voor wat er binnen speelt.

Ik kreeg dit album ooit cadeau van Didier, zwart en gay, en mijn beste vriend op de middelbare school nadat ik met Jean-Marc gebroken had vanwege diens steeds ongerijmdere gedrag. Jean-Marc gooide zich enkele jaren later onder een trein. Didier woont nu op La Gomera.

Didier hield niet van dit album, ik kan me wel voorstellen waarom. Het is typisch rock en rock – zoals wij allemaal weten – is voor alcohollievende hetero’s. Dat de foto van Robert Mapplethorpe was, zal Didier niet geweten hebben.

Verlaine maakte nog heel wat soloplaten maar zou nooit meer dezelfde aandacht krijgen als met Marquee Moon. Een van zijn nummers werd gecoverd door Bowie, dat wel. Ik moest tijdens dit schrijven denken aan Anton Fier, die een tijdje geleden stierf en even fel gesmaakt door kenners als onbekend bij het grote publiek was.

Als ik besluit die twee namen samen te googelen kom ik bij een boek van Chris Stamey uit. Die stelt vast dat talent, kunde, grootte van publiek en belangstelling vaak niet hand in hand gaan.

Rust zacht Tom.