Tag Archives: 1955

RIP William Pope.L (1955 – 2023)

Mijn naam is Leonardo en de doden zijn mij dierbaar.

Ik ben de hoofddoodgraver van Dodenstad.

Ik ontving een paar dagen geleden het stoffelijk overschot van William Pope.L, een Amerikaans kunstenaar die vooral gekend was voor zijn kunstperformance 22 Miles, 9 Years, 1 Street (2001-2010), (Nederlands; 22 mijl, negen jaren, een straat). Die performance bestond uit het feit dat hij de volledige lengte van Broadway, een straat van 22 mijl – meer dan dertig kilometer dus – al kruipend aflegde.

Documentary on Pope.L

Hij  deed er  – met pauzes  –  negen jaar over. Ik meende begrepen te hebben dat hij die performance had opgezet omdat enkele van zijn familieleden tijdens de befaamde huizencrisis hun woning verloren waren en dakloos waren.

Pope.L noemde zichzelf de vriendelijkste zwarte kunstenaar van de Verenigde Staten.

Rust zacht William.

RIP Fred White (1955 – 2023)

“Evil” (1973)

Fred White speelde drums by de Amerikaanse band Earth, Wind & Fire die u misschien kent van “Evil” (1973), “Brazilian Rhyme” (1977), “September” (1978) and “Let’s Groove” (1981).

“Brazilian Rhyme” (1977)

Nu ik erover nadenk, opvallend veel hoezen van EWF hadden esoterische thema’s.

“September” (1978)

Die esoterische neiging hoeft niet te verbazen als men nadenkt over de titel van de band: “earth, wind and fire’, ‘aarde, wind, en vuur’; alleen water ontbreekt om er de klassieke elementen van te maken.

“Let’s Groove” (1981)

Over hoezen gesproken, een aantal ervan werden geïllustreerd door de Japanse illustrator Shusei Nagaoka.

RIP José Padilla (1955 – 2020)

In DJ-land, the name José Padilla has achieved mythical proportions. One associates it with a beautiful sunset in a beautiful bar listening to beautiful music. The place I just described was a real place called Café del Mar and Padilla was its DJ. Café del Mar is also the title of a series of chill-out music compilations.

Padilla’s own compositions are not very interesting, and truth be told, his Café del Mar compilations aren’t either.

I once wrote that the ‘Café del Mar’, ‘Hôtel Costes’, ‘Buddha Bar’ and ‘Verve Remixed’ compilations served to satisfy the chill-out, downtempo, lounge, ambient and trip hop tastes of the late 1990s and the early 2000s yuppie crowds. Needless to say, these compilations were but the ersatz fix for a genuine sophisticated sound. Take Italian lounge of the 1960s and 1970s, for example.

I mean, seriously, listen for yourself and check “Tema di Londra” (1967) by De Masi and Alessandroni or “Deep Down” (1968) by Morricone.

And if it’s pure ambient you are after, check Brian Eno or my hero Hiroshi Yoshimura.

RIP Eddie Van Halen (1955 – 2020)

Eddie Van Halen was a Dutch-American guitarist and songwriter working in hard rock. He enjoyed crossover success with “Jump” (1983), a song that was discouraged from being broadcast on American radio because during 9/11 Americans had witnessed too many jumpers.

In my universe he is known for his guitar solo on “Beat It” (1982) by Michael Jackson.