Philippe Sollers stierf. Hij verkocht gebakken lucht zoals nogal wat Franse intellectuelen.
Continue readingRIP Philippe Sollers (1936 – 2023)
Tag Archives: French literature
RIP Dominique Lapierre (1931 – 2022)
Dominique Lapierre (1931 – 2022) was een Frans schrijver gekend voor boeken als Is Paris Burning? (1965).
De titel verwijst naar een gefrustreerde Hitler die – toen hij doorhad dat hij Parijs wel eens zou kunnen verliezen – de opdracht gaf Parijs af te branden, met de grond gelijk te maken. In de stijl: ‘als ik het niet kan hebben, dan zal niemand het hebben.’
Hij liet bommen plaatsen op alle Parijse bruggen en op heel wat monumenten. Waarom die niet ontploften, weet ik niet.
De film – er is ook een film – is vooral interessant omdat je er heel wat ontvolkte Parijse locaties in kan zien.
RIP Jean Teulé (1953 – 2022)
Jean Teulé was een Frans schrijver, tekenaar en scenarist gekend van romans zoals Le Magasin des suicides (2006) and Mangez-le si vous voulez (2009).
Die twee boeken werden niet in het Nederlands vertaald (wel in het Engels) maar de titels zouden vast zo luiden: zelfmoordwinkel en Eet ‘m maar op als u wil.
Het eerste boek vertelt het verhaal van een familie die een naargeestig buurtwinkeltje uitbaat waar ze allerlei zelfmoordartikelen verkopen. Uiteraard geeft de familie ook deskundig gebruiksadvies. Tot op een dag in hun midden een lachend optimistisch baby’tje geboren wordt dat hun raison d’être steeds meer subverteert en de winkel zal omvormen tot een cadeauwinkeltje.
Het boek Eet ‘m maar op als u wil vertelt het verhaal van een op ware feiten gebaseerde kannibalisme-meute-incident dat zich in het Frankrijk van 1870 afspeelde.
Het verhaal van de zelfmoordwinkel werd verfilmd door Patrice Leconte, een van mijn favoriete Franse filmmakers.
RIP Jean Raspail (1925 – 2020)
Jean Raspail was a French author best known for his novel The Camp of the Saints (1973), which is about mass third-world immigration to Europe.
Samuel Huntington in Clash of Civilizations (1996) described the novel as “searing” which was translated into Dutch as “ophitsend” which translates as ‘inciting’. He classified it as a product of “demographic pessimism”.
The Hierarchy of Cuckoldry
The Hierarchy of Cuckoldry by Charles Fourier is one of the highlights of French satire.
I just found out it has been translated in 2011 in The Hierarchies of Cuckoldry and Bankruptcy by Geoffrey Longnecker.
I took a playing card on the back of which I drew
Stendhal’s depiction of the process of falling in love, ending in crystallization from On Love[1].
What a likable drawing. And in this particular case it may even be true that a picture is worth a thousand words.
Stendhal describes or compares the “birth of love” in a new relationship as being a process similar or analogous to a trip to Rome. In the analogy the city of Bologna represents indifference and Rome represents perfect love. In the words of the narrator who writes the words of Madame Gherardi on the back of a playing card:
- “While Signora Gherardi was speaking, I took a playing card on the back of which I drew Rome on one side, Bologna on the other and between Bologna and Rome, the four stages which Signora Gherardi had listed.” –tr. Isidor Schneider
Why are the towers in Bologna falling?
Mind the process of it all. The narrator (or is the narrator Stendhal himself?) hears someone speaking, takes a card and makes a drawing of what is said. Stendhal puts the words in the mouth of the narrator and reproduces the drawing. Depiction – ekphrasis – depiction.
Book illustrations are always somewhat of a pleasant surprise in works of literature. It is the only drawing in On Love, which sadly is not available in a public domain English edition.