“Organ D” door Tyrone Downie, een versie van de Slaving riddim.
In Jamaica stierf toetsenspeler Tyrone Downie. Tenminste, ik ga ervan uit dat Downie daar stierf maar hij kan ook ergens anders gestorven zijn.
Hij was vooral bekend omwille van zijn werk bij Bob Marley and the Wailers maar bracht ook wat solowerk uit. Zo is er een single met een instrumental van de “Slaving” riddim. Een ‘riddim’ is een melodie en een ritmepatroon. De Jamaicanen springen daar creatief mee om en een bepaald ‘riddim’ wordt soms tot meer dan honderd keer geherinterpreteerd. Bekende riddims zijn “Sleng Teng”, “Stalag”, “Diwali”, “Real Rock”, “Mad Mad” en “Full Up”.
Copyright?
Niet zo belangrijk in Jamaica.
Als u wil weten van wie de “Slaving” riddim juist is, moeten wij u het antwoord schuldig blijven.
Anton Fier was een Amerikaans componist, drummer en producer, vooral bekend voor het werk met zijn studiogroep The Golden Palominos.
De Golden Palominos debuutplaat uit 1983
Fier is geaffilieerd met de Bill Laswell-stal en dat is zoals u allicht weet een kwaliteitsgarantie.*
Fier begon zijn loopbaan bij The Feelies voor wiens debuutplaat zijn drumwerk de ruggengraat vormde. ‘Crazy Rhythms’ (1980), zo heette die plaat, is een cult item en de titeltrack is een beweeglijk en geïnspireerd nummer. In 1981 richtte Fier de Lounge Lizards op met John Lurie. Ook die band verliet hij al na de eerste plaat.
Hij speelde daarna onder andere bij en met Herbie Hancock, Gil Scott-Heron, Laurie Anderson, Yoko Ono, Arto Lindsay, Mick Jagger, Electric Eels, Material, Rhys Chatham, Matthew Sweet, Los Lobos, Joe Henry, Jeff Buckley, Pere Ubu, Bob Mould, Richard Hell and the Voidoids, John Zorn en Swans. Niet noodzakelijk in die volgorde.
Fier had gemakkelijk zijn boterham kunnen verdienen als sessiemuzikant maar was daar niet gedwee genoeg voor. Hij was enorm veeleisend en zelfs vanop zijn drumstoel trachtte hij controle te houden over de band en het hele proces.
Om die nood te leningen richtte hij op 25-jarige leeftijd zijn eigen band op, The Golden Palominos. Nu ja, dat was niet echt een band, want hoewel er wel optredens waren, was het toch meer een studioproject met telkens wisselende bezetting. De enige vaste leden naast hemzelf waren bassist Bill Laswell en gitarist Nicky Skopelitis, nog iemand uit de Laswell stal.
Op het internet lees je mooie getuigenissen van zij die hem gekend hebben. Golden Palomino zangeres Lori Carson over hoe slecht een idee het was om hun relatie ook tot in het romantische uit te breiden; journalist Glenn Kenny over alles wat hij zich Georges Perec-gewijs herinnert van Anton; weer ergens anders lees je dat het typisch was voor Anton dat hij het aardse bestaan achter zich liet door middel van ‘assisted suicide’, wat ik alleen maar kan vertalen als euthanasie om psychische redenen. Die euthanasie werd voltrokken in Moldavia. Waarom daar?
Fier was een moeilijke man, dat zegt zowat iedereen. Men is het er ook over eens dat hij een briljant muzikant was. Dat velen hem echt graag zagen en dat hij dat zelf amper leek te beseffen, dat las ik een keer letterlijk, en vaak tussen de lijnen.
Zelf hou ik vooral van die eerste Golden Palominos elpee uit 1983, die erg Laswell-achtig klinkt.
RIP Anton Fier
(*) Ooit reed ik helemaal terug naar een tweedehandsmuziekzaak in Gent om er alsnog een CD te gaan kopen die ik de dag tevoren besloten had niet te kopen. Mijn eerste Laswell aankoop was dat, sindsdien noem ik mij een laswelliaan. John Zorn en Kieran Hebden reken ik ook tot de laswelliaanse componisten.
Julee Cruise was an American musician, singer, songwriter and actress, best known for her interpretation of “Falling” (1989), a musical composition by Angelo Badalamenti and David Lynch.
I cannot remember if it was Gus Van Sant’s video “A Thanksgiving Prayer” (1991) or his film Drugstore Cowboy (1989) which visually introduced me to Burroughs.
Today, I learn that “A Thanksgiving Prayer” was a promotional video to Dead City Radio.
In the documentary Words of Advice: William S. Burroughs on the Road (2007) there is an interview with Willner on the making of Dead City Radio at 1:07:40 and the recording of of a “Thanksgiving Prayer” is at 1:11:23, sadly without the Gus Van Sant footage.
