In Italië stierf de componist Azio Corghi.
Als ik aan naoorlogse klassieke muziek denk, dan komen afbeeldingen van platenhoezen in mij op. Die zijn vaak erg mooi.
Op de YouTubestroom van dit stuk Consonancias y Redobles (1973) van Corghi wordt Augustus Light (1957) van Hans Hofmann getoond.
In Italië stierf Carmelo La Bionda. Hij was een zanger en songschrijver. Hij werd 73.
Hij maakte samen met zijn broer deel uit van een muzikaal duo dat zich La Bionda noemde, wat ‘De blonde’ betekent. Het was hun echte achternaam.
Het duo maakte discoplaten. Hun grootste hit was misschien “One for You, One for Me” (1978). ‘Eentje voor jou, eentje voor mij’ zongen ze dus. Het is me nooit duidelijk geworden wat ze daar onderling aan het verdelen zijn.
De hoes van de elpee waar die compositie op staat, is een kitscherig oriëntalistisch tafereel dat niet zou misstaan naast een slavinnenmarktschilderij van Jean-Léon Gérôme en waarover Edward W. Said schande zou spreken.
He duo werkte ook onder de naam D. D. Sound en in die hoedanigheid releaseten zij een maxi single die de naam “Café” (1978) kreeg. Die plaat draaide DJ Larry Levan in de legendarische New Yorkse discotheek Paradise Garage.
Een persoonlijke favoriet is misschien “I Wanna Be Your Lover” (1980) over een man die dringend uit de ‘friend zone’ en in de ‘boyfriendzone’ van een vrouw wenst te komen.
RIP Carmelo La Bionda
Sylvano Bussotti was an Italian composer and poet known for such pieces as Five Piano Pieces for David Tudor (1959).
A piece of the “sheet music” of that composition is reproduced in A Thousand Plateaus (1980).
Raffaella Carrà was an Italian showbiz person known for her dancing in “Prisencolinensinainciusol” (1972) and her singing and low-cut suit in “A far l’amore comincia tu” (1976).
The song is featured prominently in Water Drops on Burning Rocks (2000) by Ozon.
In 2011, French DJ Bob Sinclar sampled the original Italian version of “A far l’amore comincia tu” and included it in his single “Far l’amore” which was later featured in The Great Beauty (2013).
Franco Battiato was an Italian composer, writer, filmmaker, and painter.
His name is on the ‘Nurse with Wound list’ and his compositions are in the ‘Caribou 1000’ and on the ‘Daily Fingertracks’.
His debut albums Fetus (1972) and Pollution (1972) are typical for the beginning of his career. He made these albums when he was 27.
I wrote something here about peak creativity but erased it. Notions such as ‘late bloomer’, ‘child prodigy’, ‘imperial phase’, ‘genius’ and ‘talent’ and artists such as David Bowie, Lee Perry and Goya crossed my thoughts.
Battato was new to me. I enjoyed him immensely yesterday. An old adagium of me comes to mind. Something about looking for beauty in unexpected places.
Ennio Morricone was an Italian composer, a veritable monument.
He composed over 400 scores for cinema and television, as well as over 100 classical works.
He is best known for the characteristic sparse and memorable soundtracks of Sergio Leone’s spaghetti westerns: “Man with a Harmonica” from Once Upon a Time in the West and the theme to “The Good, the Bad and the Ugly”. The first has a haunting harmonica and the second an immediately recognizable flute/whistle.
When I compiled the Jahsonic 1000, I also included “Dies Irae Psichedelico” (1968) and “Ma Non Troppo Erotico” (1971).
Fred Bongusto was an Italian singer-songwriter active in the Italian soundtrack and pop business.
His “Shake Per Un Divorzio” (1970) is featured on the Beat at Cinecittà series, volume two.