Tag Archives: German music

RIP Frank Farian (1941 – 2024)

Er zijn mensen die achter de knoppen zitten en knopen doorhakken maar de schijnwerpers mijden. Zo iemand was de Duitse zanger en platenproducer Frank Farian die aan de wieg stond van Boney M., No Mercy en Milli Vanilli en hits had zoals “Daddy Cool” (1976).

Farian zocht zangers en schermgezichten bijeen om zijn liedjes aan de man te brengen. Sommige van zijn zangers konden niet eens zingen. Neem de mannelijke hyperkinetische danser Bobby Farrell (1949-2010) bij Boney M. De lage tonen van ‘she’s crazy like a fool, bye bye Daddy Cool’? Die lipsyncte hij.

Gewoon met zijn lippen bewegen dus, hopelijk synchroon met de geluidsband. Frank Farian producete en zong alle zanglijnen, zowel de hoge als de lage, gewoon zelf. Wilde hij liever niet op camera komen, dacht hij op die manier meer platen te verkopen? Ik weet het niet. Platen moeten nu eenmaal gepromoot worden en zelf van televisiestation naar televisiestation reizen om er je liedjes te brengen, dat kan behoorlijk afstompend zijn.

“Baby Do You Wanna Bump” (1975)

Farian verkocht naar het schijnt meer dan 850 miljoen platen maar een van zijn eerste hits, “Baby Do You Wanna Bump” (1975), die stal hij gewoon. Het was plagiaat van Prince Busters compositie “Al Capone” (1964).

“Al Capone” (1964)

Het is een van de vele gevallen van Westerse muzikanten die uit de Afrikaanse diaspora melodieën pikten waarvoor ze de oorspronkelijke auteurs niet vermeldden en die ze dus bijgevolg ook nooit vergoedden.

Desalniettemin, rust zacht Frank.

Peter Brötzmann (1941 – 2023)

Niemand is onsterfelijk. Dat is waar. De dood is de grote gelijkmaker. Dat is dan weer iets minder waar. Dat weten wij hier in dit niemandsland maar al te goed. In Dodenstad gelden in principe dezelfde regels als in het rijk der levenden. Net zoals bij de levenden zijn sommige doden toch minder gelijk dan anderen.

Machine Gun (1968) van het Peter Brötzmann octet.

Sommige doden ontvangen namelijk bezoek van vreemden. Ik bedoel, niet van naasten. We noemen hen graftoeristen. Of tombetoeristen. Mensen die per se in de buurt willen komen van de held die ze bij leven zo bewonderden. Of iemand die al lang dood is maar die ze toch nog een eerste of laatste groet willen brengen.

Is Peter Brötzmann dan zo iemand?

Continue reading →

RIP Manuel Göttsching (1952 – 2022)

https://www.youtube.com/watch?v=ys0HyevZpQg&ab_channel=ohral
“E2-E4” (1984) by Manuel Göttsching

Manuel Göttsching was een Duits componist en muzikant vooral bekend omwille van zijn compositie “E2-E4” (1984) die net geen uur duurt en in de jaren ’90 deel ging uitmaken van de prehistorie van techno, nadat zij gesampled was in “Sueño Latino” (1989), een househitje.

“E2-E4” bestaat uit twee bewegingen, elk van een half uur, toen die in 1984 uitkwam, besloeg elke beweging een kant van een vinylplaat.

Het is pas in de tweede beweging dat het gitaarspel van Göttsching begint en vanaf dan evolueert het stuk van new-age naar jazz-funk.

Ik heb veel naar “E2-E4” geluisterd toen ik het als cd kocht ergens rond de eeuwwisseling.

RIP Gerd Dudek (1938 – 2022)

De Duitse saxofonist Gerd Dudek stierf. Hij werd 84.

https://www.youtube.com/watch?v=JB-VPgat2jQ&ab_channel=hoffmannjazzHoffmann
Wolfgang Dauner + Gert Dudek + Jean-Luc Ponty 1967 NDR – Sketch Up & Down´er

Dudek behoort tot de garde van de oude Europese free jazz royalty waar ook de recent overleden Belg Fred Van Hove toe behoorde.

RIP Gerd Dudek

RIP Florian ‘Kraftwerk’ Schneider (1947 – 2020)

Florian Schneider was a German musician, known for his work with Kraftwerk.

Of interest in my book is the connection of Kraftwerk to Afro-American music as noted in “Planet Rock”.

Jon Savage noted in his piece “Machine Soul: A History Of Techno” (1993) that:

“In 1981, Bambaataa and the Soulsonic Force, together with producer Arthur Baker, paid tribute [to Kraftwerk with] “Planet Rock,” which used the melody from “Trans-Europe Express” over the rhythm from “Numbers.” In the process they created electro and moved rap out of the Sugarhill age.”

Simon Reynolds in Energy Flash (1998) similarly remarked:

“In New York, the German band almost single-handedly sired the electro movement: Afrika Bambaataa and Soulsonic Force’s 1982 smash “Planet Rock” stole its doomy melody from “Trans-Europe Express” and its beatbox rhythm from Kraftwerk’s 1981 track “Numbers.””–Generation Ecstasy (1998) by Simon Reynolds

Apparently, none of Kraftwerk’s material was actually sampled, all was emulated.

RIP Gabi ‘D. A. F.’ Delgado-López (1958-2020)

“Der Mussolini” (1981)

This happened last week.

Gabi Delgado-López was a Spanish-born German musician, co-founder of Deutsch Amerikanische Freundschaft.

He is known for singing compositions such as “Der Mussolini” (1981). This song, together with “Los Niños del Parque” (1981) by Liaisons Dangereuses and “Numbers” (1981) by Kraftwerk put Germany on the map in black America and the dance music world.

If you listen to the full Alles ist gut album where “Der Mussolini” comes from, you cannot help but wonder if D.A.F. listened to Suicide. The sighing voice on “Mein Herz Macht Bum” would give them away.