De naam Sheldon Harnick zei me niets. Het was Jason, een van mijn doodgravers, die de voorbereidende opzoekwerken had gedaan en me vertelde dat hij toch een van de bekendste liedjesteksten van de twintigste eeuw had geschreven.
Continue readingTag Archives: 1924
RIP Louis Vax (1924 – 2020)
Af en toe worden hier stoffelijke overschotten binnengebracht waarvan mijn doodgravers het belang onderschatten.
Continue readingRIP Philip Pearlstein (1924 – 2022)
Philip Pearlstein was een Amerikaans schilder gekend voor zijn naakten. Die naakten waren niet echt ‘mooi’ en met ‘mooi’ bedoel ik de premoderne schoonheid van het mooie vrouwenlichaam of de prachtige zonsondergang.
De naakten van Pearlstein behoorden tot de categorie ‘cult van het lelijke’ die midden 19de eeuw de norm werd in de kunsten. Andere schilders in hetzelfde idioom zijn Stanley Spencer (1891 – 1959) en Lucian Freud (1922 – 2011).
Je zou hier ook Eric Fischl (* 1948) bij kunnen betrekken maar Fischl is toch meer onderdeel van de ‘cult van het mooie’, en dat laatste wil ik hier toch als ‘cult van het schone’ vertalen. Als ik hem tot de kunstenaars die het schone vieren reken, dan doe ik dat vooral op basis van zijn schilderij Bad Boy (1981), een van de hoogtepunten van de 20ste-eeuwse erotische kunst.
Niet alleen waren de naakten van Pearlstein niet ‘mooi’, ze waren ook niet ‘erotisch’. Het is natuurlijk een eigenschap van veel ‘erotische kunst’ dat ze niet echt “erotisch’ is. En met erotisch bedoelen wij hier opwindend. En met opwindend bedoel ik dan weer dat het bepaalde levenssappen laat stromen. Ik heb daarover uitvoerig geschreven in ‘Kan porno kunst zijn?’
Rust in vrede Philip.
RIP Helen Grayco (1924 – 2022)
Helen Grayco was an American singer and actress famous for appearances with her husband Spike Jones.
She is known for interpreting “Lilly’s Lament” (1956) and appearing in A Night at the Opera (1935).
RIP André Popp (1924 – 2014)
RIP Sabine Weiss (1924 – 2021)
Sabine Weiss was a Swiss photographer, best known for her street photography in the humanist style.
Her work reflects the optimism of the Wirtschaftswunder, of ‘Les trente glorieuses’, of the post–World War II economic expansion.
Furthermore, the term humanist photography, strictly linked with the Family of Man photo exhibition which traveled around the world, was the instrumentalization of photography to obtain “niemals wieder Krieg!.”
RIP Cini Boeri (1924 – 2020)
Cini Boeri was an Italian architect and designer.
RIP Bent Fabric (1924 – 2020)
Bent Fabric (1924 – 2020) was a Danish composer and pianist.
RIP Zizi Jeanmaire (1924 – 2020)
Zizi Jeanmaire was a French ballet dancer and entertainer.
She is best-known for her song “Mon truc en plumes” (1961) but I give you a version of “Élisa” (1969), written by Serge Gainsbourg.
RIP Irving ‘calypso’ Burgie (1924 – 2019)
Irving Burgie was an American songwriter best-known for two songs: “Day-O (The Banana Boat Song)” and “Jamaica Farewell“, both made famous by Harry Belafonte on his album Calypso.
I’m interested in the era when traditional folk songs (which are per definition authorless) were appropriated by Western musicians and turned into pop hits.
This seems to also have been the case with the Belafonte songs Irving Burgie “wrote” .
In the words of Sholem Stein:
Harry Belafonte, a New Yorker of Jamaican origin, released wildly popular “calypso” hit records in the period 1956-1958. In reality “Day-O (The Banana Boat Song)” and “Jamaica Farewell” – both featured on Calypso (1956) and both written by Irving Burgie – were mento songs sold as calypso. Previously recorded Jamaican versions of these now classic “calypso” hits can be heard on the compilation Jamaica – Mento 1951-1958 (2009) [above].
Louise Bennett-Coverley gave Harry Belafonte the foundation for his 1956 hit “Day-O (The Banana Boat Song)” by telling him about the Jamaican folk song “Hill and Gully Rider” (the name also given as “Day Dah Light”).”
“Jamaica Farewell” was compiled and modified from many folk pieces to make a new song. Burgie acknowledged his use of the tune of another mento, “Iron Bar””.–Sholem Stein
I remember vividly how one night my parents went to a Harry Belafonte concert in Antwerp and lodged me and my brother in a fancy hotel which had a pool that was partly inside and partly outside the hotel. It was winter and the pool outside was steaming into the open air. This must have been before the first oil crisis. (update: I called my mother, it was the Sofitel, located on the Boomsesteenweg 15, Aartselaar)