Tag Archives: 1942

RIP Brian Wilson (1942 – 2025)

“Our Prayer” (1969)

Brian Wilson was een Amerikaanse componist bekend als bezieler van The Beach Boys.

Hij schreef en producete de muziek van songs zoals “God Only Knows” (1966), “Good Vibrations” (1966), “Wouldn’t It Be Nice” (1966) and “Our Prayer” (1969).

“God Only Knows” (1966)

Hij was een getroebleerde ziel. Het doet me denken aan het boek Touched with fire (1993), over de relatie tussen monomanie, psychische ziekten en zelfmoord. Hoe schril het contrast tussen het imago van Wilson en de wensdromerige California sound van snelle auto’s, surfen, feesten, daten en kussen en andersoortig voorspel plegen in het rulle strandzand.

Ik word ook plots herinnerd aan hoe Dave Haslam er ooit op wees dat blanke muzikanten zoals Brian Wilson vanuit ‘rockist’ vooroordeel met meer égards behandeld worden dan zwarte doch even getalenteerde muzikanten als Norman Whitfield.

En dat kan wel allemaal zijn maar dat doet vandaag weinig ter zake want rust zacht Brian.

RIP Annie Le Brun (1942 – 2024)

Annie Le Brun

In Frankrijk sterft Annie Le Brun. Haar vijf minuten wereldbekendheid vonden plaats in februari 1978 op het Franse boekenpraatprogramma Apostrophe nadat ze enige maanden ervoor Lâchez tout, een woede-uitbarsting aan het adres van de neo-feministen, had gepubliceerd.

Bernard Pivot zegt haar tijdens de uitzending:

“Je bent hard voor wat je neo-feministen noemt. Je noemt ze ‘stalinisten in jurken’…”

Le Brun verwijt feministes zoals Gisèle Halimi en Michèle Perrein, die ze neo-feministes noemt, dat ze alle vrouwen over dezelfde kam scheren, gewoon omdat het vrouwen zijn. Maar dan vraag ik me af, hoe kan je anders opkomen voor de rechten van vrouwen, als je hen niet als groep ziet?

Bovendien kan je vrouwenrechten bezwaarlijk onder de paraplu van mensenrechten schuiven. Vrouwen baren nu eenmaal kinderen. Ze nemen vaak de zorg voor die kinderen op zich. Men kan niet anders dan voor hen een beleid op maat voeren. Het universalisme van andere mensenrechten gaat hier niet op.

Le Brun cureerde ook Sade, Attacking the Sun (2014)

Rust zacht Annie.

RIP Daniel Dennett (1942 – 2024)

De Amerikaanse filosoof Daniel Dennett (1942 – 2024) sterft en het is mijn oudste doodgraver Sholem Stein die mij up to date brengt.

Sholem vertelt over die keer dat hij gered werd door Dennetts weerlegging van de naturalistische dwaling; over hoe de meeste filosofen wel zeggen dat de dame niet echt doormidden gezaagd wordt, maar niemand zegt wat er dan wel aan de hand is; over het grote belang van dé waarheid en over vurig atheïsme.

Continue reading →

RIP Marlena Shaw (1942 – 2024)

“California Soul” (1969)

Het lijk dat hier pas werd afgeleverd, pardon, stoffelijk overschot, was ooit de container van de ziel van Marlena Shaw.

Ik ken Marlena van “California Soul” (1969), een lied waarin ze het over geluid heeft dat in je oor blijft hangen van zonsondergang tot zonsondergang, geluid dat in de lucht hangt en dat je overal hoort, dat je vasthoudt, wat je ook doet. Het soort geluid dat je overal kan horen maar dat in California het helderst klinkt.

“Remember Me” (1996)

Ik ken ook de live-versie van “Woman of the Ghetto”, zoals in 1996 gesampled op Blue Boy’s “Remember Me”, waar zij naast het zinnetje ‘remember me? I’m the one who had your babies’ (ken je mij nog, ik heb je baby’s gebaard) de hele tijd ‘dingdiggidiggiding, dingdingding, diggiding’ zingt.

Jahsonic, mijn muzikale doodgraver, lacht een beetje met mijn gebrekkige kennis van het oeuvre van Marlena maar mijn tijd wordt alweer geconsumeerd door de volgende dode. Altijd maar doden.

Rust zacht Marlena.

RIP Richard Roundtree (1942 – 2023)

Richard Roundtree was een Amerikaans acteur bekend voor zijn rol als John Shaft, de hard-boiled privédetective in de blaxploitationfilm Shaft uit 1971.

Inmiddels is dat alweer meer dan vijftig jaar geleden en vandaag is die brok cultuurgeschiedenis enkel nog bekend voor het disco-broedsel “Theme from Shaft” van de hand van Isaac Hayes.

“Theme from Shaft”. U ziet dat John schiet vanuit de heup.

Who’s the black private dick that’s a sex machine to all the chicks?
(Shaft)
You’re damn right

“Theme from Shaft”
Continue reading →

RIP Ted Kaczynski (1942 – 2023)

–‘Ted Kaczynski?’, vroeg ik toen ik vanochtend het dagoverzicht van mijn doodgraver inkeek.

–‘Nu al hier?’

Hij knikte.

–‘Die was toch nog oké, toen ik hem laatst zag? Niet dat ik de indruk had dat die echt honderd zou worden, maar er zaten nog wel wat jaren in dat tanige lijf van hem.’

–‘Zelfmoord? Ah bon.’

Gisteren, op weg naar een aantal vennen ten noorden van Turnhout, zei ik tegen mijn vrouw dat het nonsens is dat we naar een postindustriële samenleving evolueerden. De aanleiding is de dood van iemand die veel over de ‘postindustriële samenleving’ had geschreven.

Continue reading →

RIP Peter Schjeldahl (1942 – 2022)

Peter Schjeldahl was een Amerikaans kunstcriticus die voor het eerst op mijn radar verscheen toen hij het carnografische El Topo (1970) van Jodorowsky in de zomer van 1971 een “monumentaal werk van filmkunst” noemde.

Bij ons las niemand Schjeldahl, afgezien van Joost Zwagerman die hem minstens drie keer in zijn essays vermeldde.

El Topo (1970), Spaans, Portugese ondertitels

Hier een cadeautje, de volledige versie van El Topo in het originele Spaans, met Portugese ondertitels.

RIP Peter Schjeldahl