Tag Archives: 1948

RIP Frans de Waal (1948 – 2024)

Primatoloog Frans de Waal (1948 – 2024) overlijdt en ik word aan drie dingen herinnerd.

1) Een foto van twee bonobo apen die elkaar in de missionarishouding ‘beminnen’.

2) Een citaat van Michel Houellebecq

3) Een illustratie over de menselijke moraal

Uit Primates and Philosophers (2016)

De foto

Eerst de foto. We zien twee bonobo’s die elkaar in de missionarishouding ‘beminnen’. Ik weet niet wie de foto maakte maar ik leerde hem via de Waal kennen. Ik kom op dit artefact terug.

Het citaat

Dan het citaat van Houellebecq. Het is van een grote banaliteit en je zou het nooit uit zijn mond verwachten en net daarom ontroerde het me zeer:

‘Zoals iedereen diep vanbinnen weet is liefde het belangrijkste element in seksualiteit.’

Michel Houellebecq

‘Diep vanbinnen’, zegt hij en die beeldspraak weerspiegelt dan weer onze hekel aan oppervlakkigheid. We weten het ‘diep vanbinnen.’ Alles wat ‘diep’ is, is goed: ‘diepe’ gevoelens, ‘diepe’ gedachten. Het ondiepe is het oppervlakkige, de schijn, de buitenkant, de schil, de vernis en die nemen we niet ernstig want de essentie zit binnenin.

Continue reading →

RIP Brian Stableford (1948 – 2024)

Dat ik een zwak voor sciencefiction heb weten mijn collega doodgravers maar al te goed. Dus dat Brian Stableford niet zomaar een dode is, dat zijn plotse aanwezigheid hier in Dodenstad mijn aandacht opeiste, is voor hen geen verrassing.

Stableford vertaalde Robida’s Le Vingtième Siècle (1883) naar het Engels.

Stableford was een Brits academicus, criticus en sciencefictionauteur met meer dan zeventig romans op zijn naam. Voor mij is hij vooral de man die heel wat teksten van steampunk-icoon Albert Robida en andere 19de-eeuwse Franse schrijvers binnen het speculatieve idioom vertaalde. Robida schreef een belangrijk hoofdstuk in de geschiedenis van de toekomst, Stablefords vertalingen hielden zijn herinnering in leven.

Rust zacht Brian.

RIP Jim van der Woude (1948 – 2023)

In Nederland stierf de acteur Jim van der Woude.

Hij behoorde tot de school van Alex van Warmerdam (Abel, Ober, Borgman) en Jos Stelling (De illusionist), twee van mijn favoriete Nederlandse filmmakers.

Er was in België niets rond van der Woudes dood te doen en ook in Nederlands scheen hij grotendeels vergeten.

Op YouTube vind je film De wisselwachter van Jos Stelling. Zelfs met de nergens-op-slaande Engelse ondertitels en de Russische overdubs is de film nog een plezier om te kijken.

Van der Woude speelt de wisselwachter in een klein verlaten stationnetje waar op een dag een chique Française strandt. Ze zal er een jaar blijven; vier seizoenen lang in dat naamloze desolate landschap. Er wordt amper gesproken, zoals wel meer gebeurt in de films van Stelling.

Continue reading →

RIP Anita Pointer (1948 – 2022)

Anita Pointer was een Amerikaans singer-songwriter bekend voor haar werk met de Pointer Sisters, een groep die zij mee oprichtte.

In 2020 stierf haar zus Bonnie en toen vestigde ik de aandacht op de singel “Yes We Can Can” en op het feit dat de dames het achtergrondkoor vormden van “God Make Me Funky” van Herbie Hancock.

Vandaag, misschien omdat ik nu in het Nederlands schrijf, word ik herinnerd aan de soundtrack van mijn jeugd in dat miserabele Sint-Niklaas en dan belanden mijn gedachten bij “Fire” (1977), “Slow Hand” (1981), and “I’m So Excited” (1982).

“Fire”

“Fire” is een compositie van Bruce Springsteen die het niet zo nauw neemt met de nieuwe seksuele moraal vermits een vrouw vertelt hoe ze ‘gewoon nee’ zegt maar dat hij weet ‘dat zij liegt’ want eens zij kussen spat het vuur ervan af. Haar lichaam liegt niet, u weet hoe dat gaat.

“Slow Hand”

En in “Slow Hand” zoekt de vrouw in kwestie een man met een ‘traag hand’, iemand die de kunst van het voorspel begrijpt. Ze is niet geïnteresseerd in een man die ‘komt en gaat in een verhitte roes’. Ik begrijp dat.

Maar in “So Excited” kan ze haar opwinding niet verbergen want die straalt zij uit. Hoewel ze ook hier enige trage bewegingen vraagt, stuurt ze toch aan op een snel controleverlies. Dat kan óók lekker zijn op tijd en stond, ook daar hebben wij begrip voor.

Anita Pointer was de voorlaatste Pointerzuster. Alleen Ruth Pointer leeft nog nu. Dat zal vast wel eenzaam voor haar zijn.

Rust zacht Anita.

RIP Wolf Erlbruch (1948 – 2022)

Wolf Erlbruch was een Duits illustrator en schrijver van kinderboeken, misschien best gekend omwille van zijn boek Over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft (1989, Duits: Vom kleinen Maulwurf, der wissen wollte, wer ihm auf den Kopf gemacht hat).

Het verhaal van die mol die met een drol op zijn hoofd op zoek gaat wie die daar gelegd heeft, was een favoriet die ik graag voor mijn kleinsten voorlas. Ik hou van verhalen over poep. Alles wat met poep te maken heeft, vind ik interessant. Ik ben een scatofiel, zou je kunnen zeggen.

Erlbruch schreef ook over de dood en over de betekenis van het leven.