Tag Archives: British music

RIP Mike Ratledge (1943 – 2025)

Joy of a Toy (1968)

Mike Ratledge was een Brits muzikant en medeoprichter van de cultband Soft Machine bij wie hij keyboards en fluit speelde.

Ik vond ooit een foto van Mike samen met een naakte vrouw, de foto was eind jaren zestig genomen op een ‘happening’ van Jean-Jacques Lebel in het Zuiden van Frankrijk, de dag na een opvoering van Het verlangen bij de staart gevat, een stuk dat Picasso in 1941 schreef.

Mike heeft heel wat writing credits op zijn naam staan waaronder die van “Joy of a Toy” (1968), samen met Kevin Ayers, die de titel ervan later zou gebruiken om een onovertroffen elpee te maken.

Van de originele bezetting van Soft Machine leeft alleen Robert Wyatt nog.

Rust zacht Mike.

RIP Maxi Jazz (1957 – 2022)

“Insomnia” (1995)

Maxi Jazz was een Brits songschrijver, muzikant en zanger vooral bekend als zanger van de groep Faithless die met “Insomnia” (1995) en “Salva Mea” (1995) grote hits scoorden.

Semantisch hebben we hier te maken met een band die zichzelf ‘trouweloos’ of ‘ongelovig’ noemt en die faam bereikte met de hits “God is een deejay”, “Slapeloosheid” en “Red mij”, want dat betekent het potjeslatijn “Salva Mea”.

Het werk van Faithless duikt nergens op in de ‘best of ‘ lijstjes van de critici, niet bij Rolling Stone, niet bij Pitchfork, niet bij NME.

Rust zacht Maxwell.

RIP Christine McVie (1943 – 2022)

“Everywhere” (1987) van Fleetwood Mac

Christine McVie was een Britse muzikante en songschrijver bekend als zanger en keyboardspeler bij de band Fleetwood Mac.

Ze schreef voor hen “Everywhere” (1987) en “Little Lies” (1987).

Dat zijn voor mij geen favoriete nummers als je ze vergelijkt met bijvoorbeeld “Hypnotized” (1973) dat ik enkele weken nog grijs draaide.

Los daarvan is mijn relatie met Fleetwood Mac best ingewikkeld. Een beetje zoals die met Dire Straits.

Maar dan word ik herinnerd aan “Dreams” (1973) en ben ik weer helemaal verguld. Of ik twijfel. Is dat de schuld van Stevie Nicks?

Ik zwijg.

Rust zacht Christine.

RIP Joyce Sims (1959 – 2022)

Joyce Sims was een Amerikaanse zangeres bekend omwille van haar hit “Come Into My Life” (1987).

Come into my life, I got so much love to show you
Come into my life, boy, I adore you

Kom in mijn leven, ik heb zoveel liefde te geven
Kom in mijn leven, ik zal je adoreren.

In dat liedje drong ze er bij een jongen op aan in haar leven te komen. De beloning? Aanbidding.

Ik geloof niet dat ik dat als tweeëntwintigjarige jongeman een aantrekkelijk voorstel zou gevonden hebben. Het klinkt me iets te klitterig.

De vraag zou onmiddellijk rijzen: ‘hoe kom ik er weer vanaf?’.

RIP Joyce Sims

RIP Steve Bronski (1960 – 2021)

“Smalltown Boy”

Steve Bronski was a Scottish composer and keyboardist known for the project Bronski Beat.

I remember buying The Age of Consent (1984) at Free Record Shop on De Wapper.

There was something in the gay anthem “Smalltown Boy” that resonated with me. Today, I find it very hard to listen to that record.

I do not feel the same about “Don’t Leave Me This Way”, the 1986 cover of the philly hit by Jimmy Sommerville, after he’d left Bronski to form The Communards.

RIP John Miles (1949 – 2021)

“Music” (1976) by John Miles

John Miles was a British composer and musician best known for his composition “Music” (1976).

“Music” is a camp monstrosity in the category “foute muziek”.

The second movement of “Music”, which is uptempo, reminds me of “The Mexican” (1972) by Babe Ruth.

“The Mexican” shares some of “Music’s” campy qualities, but it is altogether a more satisfying song.