Piper Laurie was een Amerikaanse actrice gekend voor rollen in films zoals The Hustler (1961), Carrie (1976), en Twin Peaks (1990).
In het Stephen King verhaal Carrie speelt ze de godsdienstgekke moeder van dat onfortuinlijke meisje bij wie de stoppen doorslaan nadat ze op het schoolbal een emmer varkensbloed over zich heen krijgt.
Stephen King (°1947) is een van de grootste schrijvers van zijn generatie en ik heb in de jaren tachtig en negentig redelijk wat van hem gelezen. De beste herinneringen heb ik aan The Stand (1978).
Ik heb het gevoel dat ik de Spaanse actrice, danseres en zangeres Carmen Sevilla oneer aandoe door enkel haar flamenco-act in Europa di notte (1959) te tonen maar ik troost mij met de gedachte dat ik bij het overlijden van Gina Lollobrigida net hetzelfde deed. Magere troost. Ik schiet tekort. Maar is het mij daar ook niet om te doen? De kortst mogelijke connectie maken naar mijn universum? En het hart daarvan blijft allerlei lusten.
Wij van Dodenstad graven ‘s avonds niet. Na zonsondergang houdt het werk op. De doodgravers zitten dan in hun barakken en ik kijk dan wel eens graag een film van een van onze nieuwe bewoners. Of lees een hunner boeken. Of bekijk hun gebouwen, schilderijen en beeldhouwwerken. Of ik luister naar hun muziek.
Vanavond keek ik achtereenvolgens naar The Maids (1975) en Sunday Bloody Sunday (1971), want Glenda Jackson is dood.
Gina Lollobrigida was een Italiaanse actrice, de laatst levende ‘seksbom’ van de gouden jaren van Hollywood; tenminste als je Brigitte Bardot en Sophia Loren buiten beschouwing laat. Bardot en Loren leven nog en zijn respectievelijk zeven en zes jaar jonger dan Gina.
Lollobrigida was een uiterst knappe vrouw met een smalle taille en een grote boezem. Zij werd vaak de mooiste vrouw ter wereld genoemd, een titel die zij deelde met Loren én Bardot. Mooiste vrouw. In de oudheid was dat Helena van Troje.
Daniela Giordano was een Italiaanse actrice gekend voor films als Your Vice Is a Locked Room and Only I Have the Key (1972).
Die titel! Wat een titel. Dat zou zo klinken in het Nederlands: “Uw ondeugd is een afgesloten kamer en alleen ik heb de sleutel”. Het woord ‘ondeugd’ mag hier ook als ‘kink’ gelezen worden en dan luidt de betekenis: ‘jij hebt een bepaalde kink en alleen ik weet — via mijn kink — hoe ik daar moet op inspelen.’ Die kennis, dat is de sleutel.
Ik vermoed wel dat die film ook in Vlaanderen of Nederland uitkwam maar ik weet niet onder welke titel.
Eileen Ryan was een Amerikaanse actrice vooral bekend omwille van het feit dat ze de moeder van Sean Penn is.
Ze had kleine rolletjes onder andere in de epische film Magnolia (1999), in het hartverwarmende en diepmenselijke (ja, ja clicheetje) Parenthood (1989) en in Benny & Joon (1993), een film waarvan ik het gevoel krijg dat ik hem zien moet.
Ze speelde ook de grootmoeder in de film At Close Range (1986) die ik met veel genoegen in de jaren negentig zag.
Ik koos voor een kort clipje uit de film The Crossing Guard (1995), een film van haar zoon Sean.
Daar is ze een malcontente vrouw die bij een juwelier staat te klagen dat de ring die ze bestelde niet past. Ze eist de manager te spreken. Dat is Jack Nicholson die op camera toekijkt wat er aan de hand is terwijl hij zijn vuurwapen met kogels aan het laden is. Hij komt de winkel binnen, neemt de ring en bewijst met een maatstok dat die de juiste maat is. Daarna pakt hij de hand van van de vrouw, steekt haar vinger in zijn mond en schuift de ring zonder problemen over de speekselnatte vinger.
‘Kijk,’ zegt hij, ‘een perfecte maat zeven’.
Ik hou van die clipjescultuur die door YouTube en TikTok ontstaan is.