Tag Archives: United States

RIP Bill Moyers (1934 – 2025)

Joseph Campbell and the Power of Myth (1988)

Bill Moyers was een Amerikaans journalist van grote bekendheid en een held aan de linkerzijde van het politieke spectrum.

Zelf vond ik het interview met Joseph Campbell over helden uit 1988 opmerkelijk, vooral in de passages waarin het over de moedergodin, de almoeder ging, over de eerbied in primitieve samenlevingen voor de Grote Godin, Moeder Aarde. Over de menselijke vrouw die baart net zoals de aarde planten baart, over vrouwenmagie en aardemagie, over agrarische samenlevingen waarin de Godin de dominante mythische vorm is

Ook gedenkwaardig uit datzelfde jaar is een interview met Tom Wolfe met een passage over de ‘kaboutertheorie’ uit Manufacturing Consent (1988) ‘dat er ergens een kamer is met een met baai bedekt bureau en dat daar een stel kapitalisten zit die aan de touwtjes trekt. Deze kamers bestaan niet. Ik bedoel, ik zeg dit niet graag tegen Noam Chomsky [maar] ik denk dat dit de meest absolute nonsens is die ik ooit heb gehoord. Dit is de huidige mode op universiteiten. Weet je, het is klinkklare nonsens en ik denk dat het niets anders is dan een mode.’

Die mode houdt nog steeds aan.

Maar dat is van geen belang vandaag want rust zacht Bill.

RIP Lalo Schifrin (1932 – 2025)

“Danube Incident” (1969) uit More Mission: Impossible, via de Strictly Breaks compilaties terechtgekomen op de Portishead hit “Sour Times” (1994).

Lalo Schifrin was een Argentijns componist en pianist gekend voor zijn ontelbare soundtracks. Een aantal van zijn composities werden rare groove en jazz-funk classics en de Britse band Portishead scoorde een hit met een sample uit “Danube Incident ”.

“Room “26”” uit Bullitt (1968)

Enkele van de betere tracks zijn “Room “26”” (1968), “Danube Incident” (1969), “Scorpio’s View” (1971) en “Unicorn” (1977).

Continue reading →

RIP Brian Wilson (1942 – 2025)

“Our Prayer” (1969)

Brian Wilson was een Amerikaanse componist bekend als bezieler van The Beach Boys.

Hij schreef en producete de muziek van songs zoals “God Only Knows” (1966), “Good Vibrations” (1966), “Wouldn’t It Be Nice” (1966) and “Our Prayer” (1969).

“God Only Knows” (1966)

Hij was een getroebleerde ziel. Ik word herinnerd aan het boek Touched with fire (1993), over de relatie tussen monomanie, psychische ziekten en zelfmoord. Hoe schril het contrast tussen het imago van Wilson en de wensdromerige California sound van snelle auto’s, surfen, feesten, daten en kussen en andersoortig voorspel plegen in het rulle strandzand.

Ik word ook plots herinnerd aan hoe Dave Haslam er ooit op wees dat blanke muzikanten zoals Brian Wilson vanuit ‘rockist’ vooroordeel met meer égards behandeld worden dan zwarte doch even getalenteerde muzikanten als Norman Whitfield.

En dat kan wel allemaal zijn maar dat doet vandaag weinig ter zake want rust zacht Brian.

RIP Sly Stone (1943 – 2025)

David Toop is vandaag gastdoodgraver bij Dodenstad en hij deed de uitvaart van Sly Stone en Brian Wilson. Hij hield het verrassend kort.

“Let Me Have It All” van Sly door Sly

‘Ik werd wakker en ontdekte dat Brian Wilson op 82-jarige leeftijd was overleden, slechts een paar dagen nadat Sly Stone overleed, ook 82, en in beide gevallen zou je kunnen zeggen dat dat een lange 82 was, veel samengeperst in het eerste van drie delen van hun leven en dan de naweeën. Natuurlijk heb ik nagedacht over de mysterieuze manier waarop ze allebei verstrikt raakten in mijn (onze) emotionele en creatieve leven, maar ik heb mezelf ook de vraag gesteld waarom ze zo belangrijk waren. Die in elkaar grijpende funk die je op zijn hoogtepunt hoort op There’s a Riot Goin’ On, en de modulaire studio/compositiemethode die SMiLE definieerde en ontmantelde; ze stelden allebei nieuwe manieren voor mensen voor om samen te zijn, samen te werken, samen te maken, samen te leven, samen lief te hebben. Het feit dat er nog steeds rellen zijn, herinnert ons er sterk aan dat we ons luisteren regelmatig moeten vernieuwen en intensiveren.’ [Toop’s Facebookpagina 11/6/2025]

“Let Me Have It All” van Sly door Material

Ik heb de ceremonie dan maar van hem overgenomen en oh blasfemie!, ik heb “Let Me Have It All” in de versie van Material gespeeld. Toen daar protest op kwam onder de nabestaanden, heb ik ook het origineel opgezet. Ik doe het hier omgekeerd.

RIP Susan Brownmiller (1935 – 2025)

Susan Brownmiller was een Amerikaanse feministe die vooral bekend is voor haar boek Against our will: Men, women, and rape (1975), vertaald als Tegen haar wil: mannen, vrouwen en verkrachting.

Het bekende citaat uit Against our will
De cover van
Against our will

Against our will stelt dat ‘vanaf de prehistorie tot nu, verkrachting een cruciale rol heeft gespeeld. Het is niets meer of minder dan een bewust mechanisme van intimidatie waarmee alle mannen alle vrouwen in een staat van angst houden’.

Nu weet ik wel dat verkrachting een problematisch begrip is, zo is het bijvoorbeeld tegelijkertijd wél en geen vier-letter-woord (zie noot1), maar zeggen dat alle mannen verkrachting gebruiken als een bewust mechanisme om alle vrouwen te onderdrukken, is een brug te ver. Het doet denken aan de recent overleden Sandra Harding (1935 – 2025) die in 1986 van oordeel was dat Newtons Principia mathematica een ‘verkrachtingshandleiding’ is.

In datzelfde Against our will definieert Brownmiller pornografie als de ‘onversneden essentie van antivrouwenpropaganda’ en vergelijkt ze het met enerzijds de antisemitische propaganda van het Derde Rijk die de ideologische basis legde voor de Endlösung, en anderzijds met het goedpraten van ‘n-woord’-grapjes die de onderdrukking van de zwarten bestendigt.

Het boek past binnen een feministische traditie van de jaren zeventig die paradoxaal genoeg even extreem als toonaangevend was.

De Nederlandse vertalingen in dit stuk zijn van de auteurs van deze blog.

Noot 1: Verkrachting is een van de meest verwerpelijke daden die de mens kent. Toch is het woord verkrachting geen taboe woord. Dat is wel zo voor bijna alle woorden die te maken hebben met a) de ontlasting en b) de voortplanting. Je zegt bijvoorbeeld niet schijten, kakken, pissen in beleefd gezelschap en evenmin neuken, poepen, kut en lul. Dat soort woorden gebruik je niét bij je eerste bezoek aan je schoonfamilie, om maar iets te zeggen.

Continue reading →

RIP Andy Bey (1939 – 2025)

Andy Bey was een Amerikaans zanger.

“Round Midnight”

In “Round Midnight” (1944, 1965) hoor je hem met zijn twee zussen, ze zingen over het middernachtuur, wanneer het leven helemaal vreselijk wordt voor eenzame zielen. Andy was zwart en kwam als gay uit de kast. Zijn compositie “Celestial Blues” (1973) was geproducet door die andere cultheld Bill Fischer (1935 – 2023). Hij coverde Nick Drake’s “River Man” (1969, 1998) en zong op “I’ve Had a Little Talk” (1972) van Horace Silver (1928 – 2014) waar een man een gesprekje aangaat met zijn diverse lichaamsdelen (maag en longen en zo) met de belofte dat hij ze goed zal behandelen.

Andy’s werk werd fel gesmaakt door de Gilles Peterson generatie. Zijn zus Salome stierf in 2020. Geraldine Bey, van 1935, leeft nog. Rust zacht Andy.

RIP Roberta Flack (1937 – 2025)

In het land van Trump en Musk stierf de Amerikaanse zangeres Roberta Flack.

Ze was bekend voor interpretaties van composities zoals “Killing Me Softly with His Song” (1972) en “Feel Like Makin’ Love” (1974).

“Feel Like Makin’ Love” (1974)

Het is het moment
Dat ik zin heb de liefde met je te bedrijven

–“Feel Like Makin’ Love” (1974)

“Feel Like Makin’ Love” (1974)

“Killing Me Softly” heeft een vreemde tekst van de hand van Norman Gimbel:

Mijn pijn tokkelend met zijn vingers
Mijn leven zingend met zijn woorden
Mij zachtjes doden met zijn lied

–“Killing Me Softly with His Song” (1972)

Flacks naam is verbonden met quiet storm (stille storm) een genre van ballades. Dat doet me dan weer denken aan de flard ‘There’s a quiet storm, and it never felt like this before’ van het nummer “The Sweetest Taboo” (1985) van Sade.

Maar dat doet hier weinig ter zake want rust zacht Roberta.

RIP Gwen McCrae (1943 – 2025)

“90% of Me Is You” (1974)

Gwen McCrae was een Amerikaanse zangeres gekend voor nummers zoals “90% of Me Is You” (1974), “All This Love That I’m Givin'” (1979), “Funky Sensation” (1981) en “Keep the Fire Burning” (1982).

Haar stem doet heel erg denken aan die van de ook al dode Loleatta Holloway.

Ik leerde haar kennen via DJ Spinna die het nummer “90% of Me Is You” draaide dat werd geschreven door de Rabelaisiaan Blowfly. Het is een prachtig lied en zegt:

Mijn hart doet niet meer wat ik wil
Omdat 90% van mij uit jou bestaat

En meer van dat.

Rust zacht Gwen.

RIP Elliot Ingber (1941 – 2025)

Don’t bogart that joint, my friend

Pass it over to me

–“Don’t Bogart Me” (1968)

“Don’t Bogart Me” (1968)

Elliot Ingber was een Amerikaanse gitaarspeler vooral gekend voor zijn bijdrage aan het stonerslied “Don’t Bogart Me” (1968), waarvoor hij de muziek schreef.

Wij hier in Dodenstad blowen af en toe nog eens graag. We doen het veel minder dan vroeger, in de tijd dat we dit lied leerden kennen en toen we ook hielden van de Cheech en Chong films, vol stonede humor.

“Don’t Bogart Me”, beter gekend als “Don’t Bogart That Joint My Friend” gaat over iemand die teveel trekken neemt van een joint die in een cirkel doorgegeven wordt, die de joint te lang in zijn mondhoek laat hangen, op de manier dat Humphrey Bogart dat deed.

Verder speelde Ingber ook bij Frank Zappa maar nu rust hij vooral.

Doe dat heel zacht Elliot.

RIP Melba Montgomery (1938 – 2025)

“No Charge” (1974) door Melba

Was het Luc Janssen van Krapuul de Lux die mij het nummer “No Charge” (1974) van Melba Montgomery heeft leren kennen?  Zo herinner ik het me althans.

Het nummer is een ode aan het moederschap. Een jongetje overhandigt zijn moeder een briefje met een lijst met alle klusjes die hij voor haar heeft uitgevoerd. Bij elk item op de lijst staat een bedrag:

‘Voor het maaien van de tuin – vijf dollar; voor het opmaken van mijn eigen bed deze week – één dollar; voor naar de winkel gaan – vijftig cent; en voor het spelen met kleine broer, terwijl jij ging winkelen – vijfentwintig cent; het vuilnis buiten zetten – één dollar; een goed rapport – vijf dollar; voor het harken van de tuin – twee dollar; totaal verschuldigd – veertien dollar vijfenzeventig.’

Continue reading →