Eduardo Palmieri was een Amerikaans componist, pianist en bandleider van Puerto Ricaanse komaf, bekend van composities zoals “Lucumí, macumba, voodoo” (1978).
In 1999 zou David Toop in zijn boek Exotica Palmieri beschouwen —en ik parafraseer — als een van de kanalen waarlangs de mystiek van de Afrikaanse diaspora geabsorbeerd werd door de Amerikaanse populaire muziek en beweren dat Lucumi, macumba, voodoo (1978) de complexe erfenis van Afrikaans-Caribische cultritmes […] verkende.
Hij is bekend voor zijn productie van “Ti sento” (1985) maar ook voor de Italo-disco projecten Tantra (“Hills of Katmandu”, 1979) en Azoto (“San Salvador”, 1979).
Tom Lehrer (1928 – 2025) was an Amerikaanse singer-songwriter en winkundige. Hij ging de geschiedenis in als de auteur van het nummer “Smut” (1965) in het kader van de toenmalige censuurprocessen.
“Smut” (1965)
“Smut” laat zich letterlijk als ‘vuiligheid’ vertalen, maar eigenlijk slaat het op pornografie. Als je Tom zo bezig ziet, dan moet je nog het meest aan een Amsterdams cabaretier denken.
Wij spelen tijdens haar teraardebestelling het nummer “All gone” omdat het in de film The servant (1963) voorkwam en zij daar heel zwoel klinkt. Wij hielden van die film. Het nummer is van de hand van haar man John Dankworth (1927 – 2010) die veel muziek schreef. Verder willen wij nog aanstippen dat Cleo ook een versie deed van Pierrot lunaire (1912) van Arnold Schoenberg.
Chuck Mangione speelde bugel en componeerde songs zoals het instrumentale hitje “Feels so good” (1978) en de culttrack “Land of make believe” (1973), die laatste meer dan twaalf minuten lang. Het ‘land van make believe’, sprookjesland, ik hou van die term.
We verwelkomen het stoffelijk overschot van Ozzy Osbourne. Hij werd 76 en is bekend als leadzanger van de Engelse band Black Sabbath and songwriter van composities zoals “War pigs” (1970) en “Supernaut” (1972).
“Supernaut” (1972)
De naam van hun band haalden ze van de Italiaanse horrorfilm Black Sabbath uit 1963 van Mario Bava en de titel was hen opgevallen vanuit hun repetitieruimte die zicht bood op een bioscoop aan de overkant van de straat.
Terwijl de bandleden naar de mensen keek die in de rij stonden om de film te zien, merkte een van hen op dat het ‘vreemd was dat mensen zoveel geld uitgaven om enge films te zien’. Daarop schreef hij met Osbourne het nummer “met de titel “Black Sabbath”, geïnspireerd door het werk van horror- en avonturenschrijver Dennis Wheatley.
Drie jaar geleden stierf de echtgenote. Vandaag haar man.
Alan Bergman was een Amerikaans tekstschrijver die met zijn vrouw Marilyn wereldhits zoals “The windmills of your mind” (1968), “The way we were” (1973) en “You don’t bring me flowers” (1977) schreef.
“The Windmills of Your Mind” (1968), zweefvliegtuigscène
“Windmills” werd gecoverd door Herman Van Veen als “Cirkels” met de ongelofelijke versregel ‘er bestaat geen medicijn tegen oud en eenzaam zijn’ van Rob Crispijn.
Maar ook, “Windmills” is van de hand van Michel Legrand en de Bergmans werkten vaak samen met Legrand. Als bij toeval luisterde ik enkele dagen geleden nog meermaals naar diens compositie “Di-gue-ding-ding” (1964) die ik leerde kennen op de met onderscheiding geslaagde documentaire The kid stays in the picture (1994) over het leven van hollywoodproducer Robert Evans (1930-2019) die films zoals Rosemary’s baby (1968), Love story (1970), The Godfather (1972), en Chinatown (1974) producete, een documentaire die mij voor eens en voor altijd het belang van de producer inpeperde (iedereen heeft het over Roman Polanski’s Chinatown, maar ik spendeerde er vier à vijf jaar aan en Roman maar acht of negen maand’, horen we Robert zeggen).
Nu, ik heb het over Michel Legrand (en eigenlijk ben ik al heel ver van het pad af, want we zijn hier samen voor het schielijk overlijden van Alan Bergman) maar nog snel dit: als u zich wil vergewissen van het niveau van Legrand, luister naar de muziek die hij componeerde voor Roads to the south (1978) van Joseph Losey; maar vergeef mij; want dat doet al niet ter zake, rust zacht Alan.
“Danube Incident” (1969) uit More Mission: Impossible, via de Strictly Breaks compilaties terechtgekomen op de Portishead hit “Sour Times” (1994).
Lalo Schifrin was een Argentijns componist en pianist gekend voor zijn ontelbare soundtracks. Een aantal van zijn composities werden rare groove en jazz-funk classics en de Britse band Portishead scoorde een hit met een sample uit “Danube Incident ” (1969).
“Room “26”” uit Bullitt (1968)
Enkele van de betere tracks zijn “Room “26”” (1968), het eerder vermelde “Danube Incident”, “Scorpio’s View” (1971) en “Unicorn” (1977).
