Tag Archives: RIP

RIP Monte Cazazza (1954 – 2023)

“Kick That Habit Man” (1982) door Monte Cazazza

Monte Cazazza was een Amerikaanse muziekmaker en performancekunstenaar gekend voor opnames zoals “Kick That Habit Man” (1982), een permutatiegedicht van Brion Gysin uit 1959.

Cazazza was actief binnen wat men de industriële muziek noemt, een genre genoemd naar het Britse label Industrial Records van midden jaren zeventig, mede-bezield door de ook recent overleden Genesis P-Orridge.

Bij ons heeft Front 242 het monopolie van dat soort muziek. Je kon je in de jaren tachtig verdiepen in die scène door de Re/Search boeken te kopen die in platenwinkels verkocht werden eerder dan in boekenwinkels.

Rust zacht Monte.

RIP Carmen Sevilla (1930 – 2023)

Ik heb het gevoel dat ik de Spaanse actrice, danseres en zangeres Carmen Sevilla oneer aandoe door enkel haar flamenco-act in Europa di notte (1959) te tonen maar ik troost mij met de gedachte dat ik bij het overlijden van Gina Lollobrigida net hetzelfde deed. Magere troost. Ik schiet tekort. Maar is het mij daar ook niet om te doen? De kortst mogelijke connectie maken naar mijn universum? En het hart daarvan blijft allerlei lusten.

Europa di notte (1959). Carmen Sevilla danst flamenco op een uur en twintig minuten.
Continue reading →

RIP Julian Sands (1958 – 2023)

In de film Tale of a Vampire (1992) komt Julian Sands ongemerkt het café binnen waar Suzanna Hamilton alleen aan een tafeltje zit. Hij gaat tegenover haar zitten maar zij merkt hem niet meteen op. Zij leest een boek.

Julian Sands in Tale of a Vampire (1992), de conversatie over Forneret speelt zich af op 19:40.

— ‘Houdt u van Forneret?’

— ‘Kent u hem?’

— ‘Dichter, romanschrijver, dramaturg, vroege voorloper van het surrealisme, Frans.’

— ‘Dat klopt.’

— ‘Weet u, u bent pas de tweede persoon die ik ontmoet die zelfs maar gehoord heeft van Forneret in Engeland, laat staan hem gelezen heeft.’

— ‘Een van mijn favoriete gedichten van Forneret is “Un pauvre honteux”. Kent u het?’

— ‘Het gaat over een uitgehongerde man die zijn eigen hand opeet.’

— ‘Ja, ik ken het.’

Continue reading →

RIP Sheldon Harnick (1924 – 2023)

“If I Were a Rich Man” (1964) van de film Fiddler on the Roof (1971)

De naam Sheldon Harnick zei me niets. Het was Jason, een van mijn doodgravers, die de voorbereidende opzoekwerken had gedaan en me vertelde dat hij toch een van de bekendste liedjesteksten van de twintigste eeuw had geschreven.

Continue reading →

Peter Brötzmann (1941 – 2023)

Niemand is onsterfelijk. Dat is waar. De dood is de grote gelijkmaker. Dat is dan weer iets minder waar. Dat weten wij hier in dit niemandsland maar al te goed. In Dodenstad gelden in principe dezelfde regels als in het rijk der levenden. Net zoals bij de levenden zijn sommige doden toch minder gelijk dan anderen.

Machine Gun (1968) van het Peter Brötzmann octet.

Sommige doden ontvangen namelijk bezoek van vreemden. Ik bedoel, niet van naasten. We noemen hen graftoeristen. Of tombetoeristen. Mensen die per se in de buurt willen komen van de held die ze bij leven zo bewonderden. Of iemand die al lang dood is maar die ze toch nog een eerste of laatste groet willen brengen.

Is Peter Brötzmann dan zo iemand?

Continue reading →

RIP Glenda Jackson (1936 – 2023)

Glenda Jackson (rechts) in The Maids (1975)

Wij van Dodenstad graven ‘s avonds niet. Na zonsondergang houdt het werk op. De doodgravers zitten dan in hun barakken en ik kijk dan wel eens graag een film van een van onze nieuwe bewoners. Of lees een hunner boeken. Of bekijk hun gebouwen, schilderijen en beeldhouwwerken. Of ik luister naar hun muziek.

Vanavond keek ik achtereenvolgens naar The Maids (1975) en Sunday Bloody Sunday (1971), want Glenda Jackson is dood.

Continue reading →

RIP Cormac McCarthy (1933 – 2023)

Cormac McCarthy was een Amerikaans schrijver gekend voor romans zoals No Country for Old Men (2005). De gebroeders Coen maakten er een van de beste films van de 21ste eeuw mee, werkelijk adembenemend.

Tot zover ‘over de doden niets dan goed.’

‘Would you hold still, please sir?’ Misschien wel dé scène uit No Country for Old Men (2007)
Continue reading →

RIP Roger Payne (1935 – 2023)

Roger Payne was een Amerikaans bioloog en milieuactivist.

Songs of the Humpback Whale (1970), een productie van Roger Payne

Hij werd wereldbekend in 1970 toen hij een elpee met walvisgeluiden op het nietsvermoedende Westerse publiek losliet. Hij verkocht er honderdduizend exemplaren van en walvisgeluiden, vooral die van de bultruggen, werden een standaardgerecht op het menu van de new-age muziek.

Rust zacht Roger.

RIP Silvio Berlusconi (1936 – 2023)

Op verschillende plaatsen kon men lezen hoe Silvio Berlusconi te vergelijken was met de tien jaar jongere Donald Trump. Op meer dan een vlak is die vergelijking terecht. Toch heb ik Berlusconi vele malen liever dan Trump.

https://www.youtube.com/watch?v=F5u6nuyYk7U&ab_channel=bashkimmamin
Silvio laat zich van zijn meest volkse kant zien. Hij ‘neemt’ een niets vermoedende parkingwachter.

Als Donald sterft, krijgt hij een perceel naast het graf van Silvio, dat wel, in het perk der potentaten, waar ook Napoleon en Dzjengis Khan liggen. Donald en Silvio zijn dan wel geen bloedvergieters maar dat is puur toeval. Potentaten hebben een symbiotische verhouding met macht. Macht trekt hen aan en mensen zijn spontaan geneigd hen macht te verlenen. Het is een dynamiek die ook voor Hitler opging.

Continue reading →

RIP Ted Kaczynski (1942 – 2023)

–‘Ted Kaczynski?’, vroeg ik toen ik vanochtend het dagoverzicht van mijn doodgraver inkeek.

–‘Nu al hier?’

Hij knikte.

–‘Die was toch nog oké, toen ik hem laatst zag? Niet dat ik de indruk had dat die echt honderd zou worden, maar er zaten nog wel wat jaren in dat tanige lijf van hem.’

–‘Zelfmoord? Ah bon.’

Gisteren, op weg naar een aantal vennen ten noorden van Turnhout, zei ik tegen mijn vrouw dat het nonsens is dat we naar een postindustriële samenleving evolueerden. De aanleiding is de dood van iemand die veel over de ‘postindustriële samenleving’ had geschreven.

Continue reading →