Je moet ofwel beroemd ofwel berucht zijn om een plek in Dodenstad te verdienen, gewone zielen worden aan de ingang geweigerd.
Enkele dagen geleden, het was een van de eerste warme dagen van het jaar, werd het dode lichaam van Pat Robertson hier aangeboden.
Continue readingIemand zoals Paul Ibou, die hier een tijdje geleden aankwam, waar moet ik die leggen? Bij de Belgen? In de buurt van de recent overleden zanger Arno? Bij de grafische ontwerpers? Bij de beeldhouwers? Bij de kunstenaars? Bij de I van Ibou?
Ik heb ‘m uiteindelijk op het Belgische perk gelegd, zijn werk mag dan wel een zekere wereldklasse uitstralen, het was niet genoeg in het buitenland gekend om hem bij de grafici te leggen.
Rust zacht Paul.
Toen het bericht van het overlijden van Françoise Gilot binnenkwam, kon ik er niet direct een gezicht op plakken. De naam klonk me vaag bekend, dat wel.
Continue readingCynthia Weil schreef songs. Of songteksten. Of beide. Men is daar — als de persoon in kwestie geen vertolker is — zelden duidelijk over. Wat is de definitie van een songschrijver eigenlijk? Maakt men altijd het onderscheid tussen een componist, een muziekschrijver, en een lyricist, een liedjestekstenschrijver? Hoe worden die auteursrechten verdeeld? In het Frans zegt men parolier en ik geloof dat Cynthia eerder parolier dan componist was.
Continue reading
Een van mijn personeelsleden was vertrouwd met het werk en de persoon van Ilya Kabakov en nam mij even apart om me op diens belang te wijzen. Bij mij deed de naam geen belletjes rinkelen en ik was dan ook blij dat mijn doodgraver zo discreet was mij niet voor de hele ploeg voor schut te zetten. Hoe te verklaren dat ik deze van geboorte Oekraïense (dus Russische) kunstenaar niet kende?
Continue reading
Af en toe worden hier stoffelijke overschotten binnengebracht waarvan mijn doodgravers het belang onderschatten.
Continue readingHet gebeurt niet vaak dat wij een vaste klant moeten begraven, maar Kenneth Anger bezocht Dodenstad meermaals per jaar.
Continue reading