Max Romeo sterft.
Jahsonic, onze burgemeester, een melomaan, cinefiel, kunstliefhebber, en bolleboos wil hem naast Lee Perry begraven, van wie we drie-vier jaar geleden afscheid namen, en met wie Romeo vaak samenwerkte.
Mij best, ik doe wat de baas vraagt.
Ik hoor Jahsonic van ver platen draaien in zijn villa naast Dodenstad, vlak ernaast, een beetje zoals de woning van The zone of interest.
‘I’m gonna send him to outa space, to find another race.’
‘Ik stuur hem de ruimte in om een ander ras te vinden,’ klinkt het lied waarover hij mij achteraf zal zeggen dat het “Chase the devil” (1976) is: ‘zit de duivel achterna’. Hij zal mij erbij vertellen dat het een troop is van het afrofuturisme: de verzinnebeelding van de queeste van de afstammelingen van de Afrikaanse diaspora naar hun vermeende buitenaardse roots.
In de Neerlandosfeer schreef Mathieu Charles op Rekto:verso in 2018 daarover:
‘Als antwoord op eeuwenlange onderdrukking en misrepresentatie ontwikkelden zwarte artiesten een eigen taal en visie om de toekomst (en het verleden) te herschrijven: Afrofuturisme. Al kent deze stroming sinds de jaren 1970 een creatieve boost, pas nu dringt ze met grote Hollywoodproducties als Black Panther (2018) en A Wrinkle in Time (2018) tot de mainstream door.’
Romeo leverde met “Chase the devil” zijn bijdrage aan dat afrofuturisme.
Rust zacht Max.
