RIP Joseph Ratzinger (1927 – 2022)

Joseph Ratzinger was een Duits priester die het tot paus schopte, een positie die hij innam – bekleedde zo men wil – tussen 2005 en 2013. Hij was de 307de paus, of zoiets, het is moeilijk te tel bij te houden.

Een opgebaarde Ratzinger.

Hij was de eerste paus die een tekst schreef over het seksueel misbruik door priesters. Dat misbruik betreft dan het misbruik van knapen, het priesterschap is immers al langere tijd een schuiloord en vrijhaven voor homoseksuele mannen (waarmee ik niet wil gezegd hebben dat alle homoseksuele mannen pedofielen noch kinderverkrachters zijn) en we weten allemaal dat de vrouwen de weg naar het priesterambt ontzegd wordt.

“De kerk en het schandaal van seksueel misbruik”

Paus Benedictus de Zestiende, zo ging Ratzinger immers door het leven vanaf 2005, schreef dus de tekst “De kerk en het schandaal van seksueel misbruik” een paar jaar geleden, in 2019, toen hij al een aantal jaren geen paus meer was want hij was afgetreden omdat hij moe was.

De aanleiding van zijn essay is een pedofiliezaak in de Verenigde Staten waarbij een priester verplicht wordt uit te treden.

Opmerkelijk aan de tekst van Ratzinger is dat hij niet beging met in eigen boezem te kijken. Nee, hij begint met de vinger te wijzen naar de seksuele revolutie. Dat is het klimaat, zegt hij, waarin de wandaden der priesters hebben kunnen ontstaan en gedijen en hij verwijst naar cursussen seksuele voorlichting, naar de Seks-atlas en de Helga-films van Duitse politica Käte Strobel zonder die bij naam te noemen. Hij heeft het over de rijen kijklustigen die hij heeft zien aanschuiven op een Goede Vrijdag van het jaar 1970 in zijn geboorte-Beieren.

Continue reading →

RIP Pelé (1940 – 2022)

Tien ‘onmogelijke’ goals van Pelé.

Ook de Braziliaanse voetbalspeler Pelé stierf, zo vlak voor het jaareinde.

Normaal gezien geef ik geen aandacht aan voetbal, maar Pelé was een groot voetballer en langs grootsheid en grandeur kunnen wij niet zomaar heen wandelen.

Sport interesseert me maar in drie opzichten: 1) alles wat met doping te maken heeft, 2) alles wat met gender te maken heeft en 3) de politiek van sport.

Neemt niet weg:

Rust zacht Pelé.

PS. Ik was trouwens het jongetje dat op school bij het samenstellen der voetbalploegen altijd als laatste gekozen werd. Samen met mijn vriend Didier. Die was zwart en gay.

RIP Vivienne Westwood (1941 – 2022)

Ook van Brits modeontwerper Vivienne Westwood was werk op de Bodypoliticx tentoonstelling te zien waar ik mijn vorig overlijdenbericht naar verwees.

Jordan at SEX

Vivienne Westwood werd bekend tijdens de hoogdagen van de punk en new wave mode, twee undergroundstromingen die zij met haar kleding mee naar de oppervlakte stuwde.

Vivienne at SEX

In 1974 startte ze een modewinkeltje in Londen dat SEX heette en waar ze met haar zaken- en levenspartner Malcolm McLaren, later de manager van Sex Pistols, punkkledij verkocht. Gedaan met de gezonde man-vrouw missionaris-seks van de rock en roll, schenen zij te zeggen met hun van veiligheidsspelden voorziene confectie die elementen uit de kink- en bondagewereld incorporeerde.

Wie van dat soort mode houdt, kan terecht bij de films Liquid Sky en Cafe Flesh, allebei uit 1982.

Rust zacht Vivienne.

RIP Ruggero Deodato (1939 – 2022)

Trailer to Cannibal Holocaust

Ruggero Deodato was een Italiaans regisseur vooral bekend van zijn film Cannibal Holocaust (1980). Geloof het of niet maar ik zag die film ooit in de periode toen ik de Antwerpse videotheken afschuimde op zoek naar films die noch in de bioscoop, noch op televisie vertoond werden.

De film is vreselijk, vooral omdat er een schildpad in geslacht wordt en zes andere dieren.

Rust zacht Ruggero.

RIP Thom Bell (1943 – 2022)

“People Make the World Go Round” (1972) by Thom Bell and Linda Creed, first performed by The Stylistics

Thom Bell was een Amerikaans componist, songschrijver, producer, arrangeur, pianist, en zanger die centraal stond in de ontwikkeling van de Philadelphia soul van de jaren zeventig. Hij was het creatieve brein achter de Delfonics, de Stylistics, en de Spinners.

“People Make The World Go ‘Round” (1999) by Innerzone Orchestra, cover van bovenstaande.

Je kan hem kennen van composities zoals “Ready or Not Here I Come (Can’t Hide from Love)” (1968), “La-La (Means I Love You)” (1968), “Didn’t I (Blow Your Mind This Time)” (1970), “People Make the World Go Round” (1972), “I’ll Be Around” (1972), and “Can’t Give You Anything (But My Love)” (1975) .

Maar je kan hem ook evengoed helemaal niet kennen natuurlijk want discoproducers zoals ‘Thom Bell, Gamble & Huff, Holland/Dozier/Holland, Jimmy Jam & Terry Lewis, Patrick Adams of Michael Zager’ worden nog altijd gemarginaliseerd, schreef Brian Chin in 1997.

En in 2000 wees David Haslam erop dat ‘het traditionele jaren-zestig-discours bolstaat van de waardeoordelen en het werk van de Velvet Underground verkiest boven dat van Motown, de productievaardigheden van Brian Wilson boven die van Norman Whitfield en de maatschappelijke relevantie van John Lennon boven die van James Brown.’

Rock boven pop dus. En ook rock boven soul en gelijk welk ander genre. Dat is ‘rockisme’.

Nu geloof ik wel dat er sinds die tijd een en ander veranderd is. In 2000 kwamen Frank Broughton en Bill Brewster met hun boek Last Night a DJ Saved My Life en in 2004 kwam Love Saves the Day van Tim Lawrence.

Daarna, of gelijktijdig ermee, kwam het rockisme versus poptimisme debat op gang en kreeg de obsessie met ‘authenticiteit’ een serieuze knauw.

Rust zacht Thom.